Instytut Mikołowski zaprasza na spotkanie poświęcone życiu i twórczości Zdzisława
Jaskuły (1951-2015) związane z promocją jego książki Maszyna
do pisania. Widziane ze Wschodniej (Wyd. OD DO,
Łódź, 2015). W spotkaniu
weźmie udział Sława Lisiecka (żona i wydawca). Prowadzenie: Maciej
Melecki i Krzysztof Siwczyk.
18. 03.2016, godz. 18.00
Zdzisław Jaskuła (ur. 27 grudnia 1951 w Łasku,
zm. 24 października 2015 w Łodzi) –
poeta, pisarz, autor adaptacji i piosenek teatralnych, reżyser, społecznik.
Dyrektor Teatru Nowego w Łodzi w latach
1997–1999 i 2010–2015. Był mężem tłumaczki literatury niemieckojęzycznej Sławy Lisieckiej. Absolwent Katolickiego
Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1976 związany ze środowiskiem KOR. Pośredniczył w pomocy
udzielanej robotnikom i ich rodzinom przez łódzkiego członka KOR Józefa Śreniowskiego nosząc im pieniądze,
ulotki, kierując ich na porady prawne (miewał pod opieką dwie-trzy osoby
jednocześnie). Z powodu wilczego biletu nieprzyjęty na Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet
Mikołaja Kopernika w Toruniu.
W mieszkaniu jego i żony Sławy Lisieckiej odbywały się stałe spotkania (salon
Jaskułów czynny bez przerwy od połowy lat 70. do 1989) z niezależnymi
artystami, pisarzami, aktorami oraz dyskusje, wykłady (także Towarzystwa Kursów Naukowych)
i różnorakie imprezy kulturalne. Stale współpracował z „Pulsem”
(własny dział poezji i własny felieton).
Redaktor antologii „Siekiera, motyka, smok wawelski”. W stanie wojennym pisał,
redagował i zajmował się korektą tekstów niezależnych. W 1970 przesłuchiwany po
raz pierwszy w sprawie „Ruchu” pod pretekstem kradzieży maszyny do
pisania. Od 1974 przesłuchiwany wielokrotnie i inwigilowany jawnie i skrycie.
Od 1976 miał zakaz publikacji pod własnym nazwiskiem, dlatego pisał pod pseudonimami Grzegorz
Landmann, Marek Gruda lub Sława Z. Lisiecka. W marcu 1976 relegowany z piątego
roku Uniwersytetu Łódzkiego pod pretekstem
braku egzaminu uzupełniającego z pierwszego roku (prawdopodobnie dla
zastraszenia innych studentów).Przez wiele lat miał zakaz pracy i był nękany
anonimowymi telefonami i listami od „przedstawicieli klasy robotniczej” i
„życzliwych”. Uniemożliwiano mu wszelkie wyjazdy zagraniczne – nie wstawiono mu
pieczątki do dowodu osobistego umożliwiającej
wyjazd do „krajów demokracji ludowej” i odmawiano paszportu do połowy lat
osiemdziesiątych. W 1980 wraz z grupą łódzkich malarzy i grafików: Andrzejem
Graczykowskim, Zbigniewem Janeczkiem oraz Januszem Pawłem
Tryzno założył grupę Correspondance des Arts, która stworzyła siedem
bibliofilskich wydawnictw ilustrowanych oryginalnymi grafikami. Oboje z żoną
wielokrotnie karani przez kolegia orzekające (np. pod pretekstem zakłócania
ciszy nocnej) i grzywnami. Próbowano pozbawić ich mieszkania, założono podsłuch
telefoniczny, przeprowadzano rewizje i konfiskaty (głównie książek i wydawnictw
niezależnych).W latach dziewięćdziesiątych m.in. dyrektor Teatru Nowego w
Łodzi. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa.
W 2010 ponownie został dyrektorem Teatru Nowego w Łodzi. Jako poeta debiutował
w 1969 na łamach „Poezji”.
Wydał zbiory wierszy: Zbieg okoliczności, Dwa poematy, Wieczór
autorski i Maszyna do pisania (1984). Zredagował
antologię anonimowej poezji stanu wojennego Siekiera, motyka, smok
wawelski (1982). Wraz z żoną dał nowe tłumaczenie Tako rzecze
Zaratustra Fryderyka Nietzschego (1999).
Autor wyboru poezji Gottfrieda Benna Nigdy
samotniej i inne wiersze (2011). Redaktor działu poetyckiego
czasopisma „Tygiel Kultury”. Wiceprezes Oddziału
Łódzkiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Na łamach kwartalnika „Arterie”
ukazywały się jego rozmowy z Jerzym Jarniewiczem w cyklu „Co do joty”.
W grudniu 2015 ukazało się drugie wydanie Maszyny do pisania uzupełnione
o felietony „Widziane ze Wschodniej”.
Instytut Mikołowski
ul. Jana Pawła II 8/ 5
Mikołów
www.instytutmikolowski.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz