Książka Konrada Wojtyły w IM

Nakładem Instytutu Mikołowskiego im. Rafała Wojaczka ukazała się książka Konrada Wojtyły Scherzofrenia.

 O książce:

Scherzofrenia przynosi wiersze powstające na przestrzeni ostatnich sześciu lat. Autor przepracował swój idiolekt dzięki poszerzeniu semantycznemu zakresu tematycznych ujawnień, wywiedzionych ze splotu jednostkowej konfrontacji z coraz bardziej zaburzonym światem realnym. Scherzo – forma muzyczna oparta na rytmie i artykulacji, a zwłaszcza człon „-frenia” konotujący w stronę choroby psychicznej – służą Wojtyle za element trawestujący typowe określenie rozszczepienia jaźni, traktowanego w samych wierszach nie tylko w metaforycznym lub symbolicznym znaczeniu, lecz również jako emblematyczne ujęcia rozpadu struktur rzeczywistości zewnętrznej. Wiersze stanowią przeto swoistą matrycę artykulacji egzystencjalnej arytmii, dokonując jednocześnie eksploracji kamuflowanej przez najrozmaitsze postaci oraz urządzenia – za pomocą fałszywie zwodniczej oraz kreowanej celowości życia – nicości, gnieżdżącej się nieustannie na stykach realnego doznawania utraty i fatamorganicznego uzewnętrzniania mogilnych powidoków. Rozstrajanie semantycznych wiązek czyni z języka rozwidlony kod, dzięki któremu możliwe jest lekturowe złamanie uwewnętrznionych silnie szyfrów, mogące przynieść w efekcie epifaniczną deltę złożoną z najrozmaitszych migotań przedsionków piekła. To właśnie bowiem w nich zawarta jest skośna przestawnych zakrętów – owa stała wypadkowa życia.

Maciej Melecki

KONRAD WOJTYŁA – poeta, literaturoznawca, krytyk literacki i publicysta. Wiceprezes Fundacji im. Sławomira Mrożka. Dyrektor Centrum Edukacji Medialnej i Interaktywności Uniwersytetu Szczecińskiego. Wydał siedem tomów poetyckich, m.in. Znak za pytaniem (2017) i Pod czerwień. 111 wierszy (2019), a także Rewersy. Rozmowy literackie (2014) i monografię Anty-antychryst? Wojaczek religijny? (2021). Współredaktor książki Rafała Wojaczka Nie te czasy. Utwory nieznane (2016) oraz albumu Byłem, jestem (2021). Tłumaczony na angielski, niemiecki, czeski, ukraiński, rosyjski i słoweński.

Konrad Wojtyła Scherzofrenia

Instytut Mikołowski, 2023

Redakcja : Maciej Melecki

Stron: 50

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-65250-53-7

Karolina Kapusta – spotkanie online

 

Szczegółowe informacje.

Wydarzenie: Biuro Literackie i Dom Literatury w Łodzi.

Serdecznie zapraszamy 28 czerwca o godz. 18:00 na spotkanie autorskie (online) z Karoliną Kapustą. O jej debiutanckiej książce poetyckiej Fuzja bordo (Biuro Literackie) rozmawiać będzie Rafał Gawin.

Wydarzenie będzie transmitowane na Facebooku Domu Literatury w Łodzi.

Karolina Kapusta -  laureatka XV edycji projektu Połów. Publikowała m.in. w „Odrze”, „Fabulariach”, na stronie Wydawnictwa J. Współorganizatorka cyklu spotkań poetyckich „Czwartki ujemne” nominowanego do nagrody WARTO.

O  Fuzji bordo:
Wiersze rejestrowane na granicach, do których większość z nas się nawet nie zbliży. Gdy ciało zawodzi, autorka nie wybiera jednak poetyki lamentacyjnego zawodzenia, tylko plecie węzełki z nuconych zaśpiewów, zasłyszanych fraz, odczyniających inkantacji, a wszystko po to, żeby w tym akcie transfuzji słów odzyskać mowę poręczną dla własnego gniewu i cierpienia. W zbiorze Kapusty nie ma miejsca na użalanie się i fetyszyzację bólu, widać tu raczej precyzyjne ruchy skalpela na minimalistycznej formie. Są to też „wiersze wyjścia”: z zaduchu szpitalnej sali, z mrocznych snów na tabsach, z ran i blizn – w lasy, na plaże i ulice, żeby „tańczyć bić się całować”.

Korespondencja (50)

Do „Hostelu” dotarła książka Przemysława Wechterowicza Miłość to cyngiel języka, który nie zawodzi (Wyd. Fundacja AFRONT, 2023). Zawiera wiersze, których lirycznym silnikiem jest miłość. Oczywiście, jak to u Przemka, temat jest zniuansowany i wpisany w surrealno-ironicznym kontekst. Tom nie przypomina Paranoi Bepop, wydanej o rok wcześniej książki Agaty Puwalskiej, chociaż korzysta z podobnego rekwizytorium: u Puwalskiej to odwołanie do anime Cowboy Bebop, u Wechterowicza do komiksów Marvela. Zakochany Batman z jedną nogą krótszą? Dlaczego nie? Kochać każdy może, także superbohaterowie nieczuli  na ból i trud, a w sumie to nadwrażliwcy. Owinięci nie tylko w pelerynę, ale i w całun cierpliwie czekają w miejscu schadzek na miłość, nawet kiedy mży. Miłośnicy pieczenia prostych, kruchych ciast z kruszonką. To właśnie oni. U Puwalskiej „cowboy bebop wyłącza silnik i spokojnie dryfuje” (przez dystopię), u Wechterowicza mamy do czynienia raczej z utopią (jaką jest każda idea poddana realizacji). Jednym z jej symboli jest marynarz Popeye opychający się szpinakiem (jak miłością?), który daje mu nadludzką siłę. Nowy tom Wechterowicza, jest zatem lirycznym domknięciem wydanych przez niego wcześniej próz petyckich pod tytułem Wnętrze mężczyzny jest wspaniałe (tytuł symptomatyczny), co wcale nie ułatwia podmiotowi lirycznemu sięgania po idealną miłość, nawet gdy walkę o nią toczy sam Deadpool, który w tej potyczce kończy najczęściej jak Joker. Bo miłość to pastisz życia? Pewnie nie aż tak, jak marvelowski komiks, w którym Superman w ostatniej chwili przed zderzeniem z ziemią ratuje reporterkę wyrzuconą z helikoptera. Przemyslaw Wechterowicz najprawdopodobniej wierzy w to nader skomplikowane uczucie, ale przy tym dostrzega, że przynosi ono czasem ze sobą absurdalne (znów, jak życie) sytuacje. Potrafi także doprowadzić jej podmioty do paranoi, po której wymagać będą, jeśli nie resuscytacji, to chociaż pocieszenia. I to mnie, czytelnika książki Miłość to cyngiel języka, który nie zawodzi, szalenie pociesza.

Tymon Tymański i „Sclavus” – spotkanie w IM

30.06.2023, godz. 18:00 – spotkanie autorskie Tymona Tymańskiego wokół jego książki „Sclavus” (wyd. Części Proste, 2021).

O książce:

W Sclavusie Tymon Tymański opowiada historię jednej z najbarwniejszych grup artystycznych lat 80. XX wieku – trójmiejskiej Tranzytoryjnej Formacji Totart. Rozpoznaje i przywołuje jej artystycznych antenatów, opisuje happeningi i akcje, wciąga w świat własnych literackich fascynacji i muzycznych olśnień. Książki Tymańskiego nie należy jednak postrzegać jak kolejnej literackiej – zbiorowej i indywidualnej – biografii artystycznej. To pełnowartościowa beletrystyka, napisana brawurowo, z doskonałym czuciem i rozumieniem języka, pełna – także autoironicznego – poczucia humoru.

W książce Tymańskiego obserwujemy, jak terapeutyczna postsztuka Totartu, zrodzona z konieczności odreagowania ponurych lat 80., czasu beznadziei i niemożności, przeradza się w Tymonowy modus. Pomieszanie wysokiego z niskim, sowizdrzalskiego z intelektualnym, mądrego z głupim znać w jego juwenilnych wierszach i prozie, słychać w muzyce yassowej, widać w filmie Polskie gówno. Prywatny totart Tymańskiego to świat duchowych otwarć, głębokich przyjaźni, seksualności i nieprawdopodobnych wizji.
Z tła opowieści prześwieca panorama Gdańska lat 80. i 90., którą autor odmalowuje, nie stroniąc od politycznych docinek i zakulisowych anegdot. W tekście Tymona spotykają się ci, którzy historię pisali, i ci, o których ona milczy. Jest tu Lech Wałęsa i Tomek Wilmowski, anarchiści i buddyści, prałat Jankowski przepędzający przybyszów z Alfa Centauri, jest i niezapomniany mazurski minstrel Jasiu Karabin.

Powieść Tymańskiego, choć nawiązuje do różnorakich tradycji literackich, wymyka się definicjom, nawet pojemnej definicji powieści postmodernistycznej. Autor nazywa swą książkę „posttotartowym imprzejawnikiem”, „profuzyjnym eposem o Totarcie – opowieścią o czasach, zjawisku, grupie waryatów i nieskrępowanej kreacji”. I właśnie „nieskrępowana kreacja” zdaje się najważniejszym kluczem do zrozumienia Totartu i Sclavusa.

TYMON TYMAŃSKI – songwriter, multiinstrumentalista, producent muzyczny. Prozaik, poeta, scenarzysta, dramaturg, aktor. Urodzony 30 września 1968 roku w Gdańsku. Buddysta czan, taoista naturszczyk. Adept Ścieżki Pustej Dłoni i Dłoni Wielkiej Opozycji, Gimnastyki Życiowej Energii oraz Jogi Słońca i Księżyca. Dozgonny admirator Kaszub i potajemny kochanek Morza Bałtyckiego.

 

Konrad Wojtyła w IM

Instytut Mikołowski im. Rafała Wojaczka zaprasza 23.06.2023, godz. 18:00 na spotkanie autorskie Konrada Wojtyły związane z premierą nowego tomu wierszy „Scherzofrenia” (wyd. IM, 2023).

O książce:

Scherzofrenia przynosi wiersze powstające na przestrzeni ostatnich sześciu lat. Autor przepracował swój idiolekt dzięki poszerzeniu semantycznemu zakresu tematycznych ujawnień, wywiedzionych ze splotu jednostkowej konfrontacji z coraz bardziej zaburzonym światem realnym. Scherzo – forma muzyczna oparta na rytmie i artykulacji, a zwłaszcza człon „-frenia” konotujący w stronę choroby psychicznej – służą Wojtyle za element trawestujący typowe określenie rozszczepienia jaźni, traktowanego w samych wierszach nie tylko w metaforycznym lub symbolicznym znaczeniu, lecz również jako emblematyczne ujęcia rozpadu struktur rzeczywistości zewnętrznej. Wiersze stanowią przeto swoistą matrycę artykulacji egzystencjalnej arytmii, dokonując jednocześnie eksploracji kamuflowanej przez najrozmaitsze postaci oraz urządzenia - za pomocą fałszywie zwodniczej oraz kreowanej celowości życia – nicości, gnieżdżącej się nieustannie na stykach realnego doznawania utraty i fatamorganicznego uzewnętrzniania mogilnych powidoków. Rozstrajanie semantycznych wiązek czyni z języka rozwidlony kod, dzięki któremu możliwe jest lekturowe złamanie uwewnętrznionych silnie szyfrów, mogące przynieść w efekcie epifaniczną deltę złożoną z najrozmaitszych migotań przedsionków piekła. To właśnie bowiem w nich zawarta jest skośna przestawnych zakrętów – owa stała wypadkowa życia.

Maciej Melecki

KONRAD WOJTYŁA – poeta, literaturoznawca, krytyk literacki i publicysta. Wiceprezes Fundacji im. Sławomira Mrożka. Dyrektor Centrum Edukacji Medialnej i Interaktywności Uniwersytetu Szczecińskiego. Wydał siedem tomów poetyckich, m.in. Znak za pytaniem (2017) i Pod czerwień. 111 wierszy (2019), a także Rewersy. Rozmowy literackie (2014) i monografię Anty-antychryst? Wojaczek religijny? (2021). Współredaktor książki Rafała Wojaczka Nie te czasy. Utwory nieznane (2016) oraz albumu Byłem, jestem (2021). Tłumaczony na angielski, niemiecki, czeski, ukraiński, rosyjski i słoweński.

Z Archiwum P. (43)

26.04.2013 r. - Spotkanie autorskie w ramach „Praskiego Slalomu Poetyckiego". Klubokawiarnia „4 pokoje", Warszawa. Dorota Ryst, prowadząca wieczór, czujnie spogląda w stronę publiki, badając jej reakcję na wiersze z książki „Demoludy”. Fajne, praskie klimaty.

Nowa książka Tomka Bąka

Tomasz Bąk, ziomal, wydał kolejną książkę, która miała już swoją przedpremierę na festiwalu Poznań Poetów, a wcześniej przedpremierę przedpremiery w naszym rodzinnym mieście, w galerii Arkady.

Tomasz Bąk „Fiszki”, Seria Eseistyczna, tom 3, 2023. Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr Zdanowicz.

O książce:

Najnowsza książka Tomasza Bąka nosi czytelne znamiona eksperymentu, którego bazę stanowi „Realizm kapitalistyczny” Marka Fishera. Bąk nie tyle jednak, co sugerować mógłby tytuł, ogranicza się do zaznaczania interesujących go fragmentów i spisania notatek na marginesach bazowych esejów, co pisze – nadpisuje – nowe. Wcześniejszy flirt autora „Bailoutu” z językami nauk społecznych w mowie niewiązanej przeradza się w dyskurs. Choć nie do końca. Być może stawką wyższą niż uaktualnienie Fisherowskich syntez (głównie Baudrillarda, Jamesona i Žižka) czy wzbogacenie jego analiz tekstów kultury stało się zasiedlenie owych rozważań przez narratora, bohatera, czytelnika – samego autora – oraz wiążące się z tym uprzystępnienie krytycznego spojrzenia na koniec świata i koniec kapitalizmu.

Tomasz Bąk (ur. w 1991 r.), kolektyw schizofreniczny, autor siedmiu książek z wierszami i jednoaktówki „Katedra” (2019). Laureat Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius w kategorii debiut za tom „Kanada” (2011), Poznańskiej Nagrody Literackiej – Stypendium im. Stanisława Barańczaka za tom „Utylizacja. Pęta miast” (2018), Nagrody Literackiej Gdynia za poemat „Bailout” (2019) i Nagrody Literackiej m. st. Warszawy za tom „O, tu jestem” (2021). Mieszka w Tomaszowie Mazowieckim.