wtorek, 29 grudnia 2020

Moc poetów

 

Pożegnanie Michała Kobylińskiego (Gila Gillinga)  odbędzie się jutro, 30 grudnia o godzinie 10.00 w kościele św. Karola Boromeusza na Powązkach w Warszawie. Znałem Gila, szczególnie intensywnie pamiętam rozmaite okoliczności towarzyskie związane ze Złotym Środkiem Poezji w Kutnie, rok 2007, może 2008? A przecież także i na Manifestacjach Poetyckich w Warszawie i na dniach bierezinowskich na „Pulsie” w Łodzi. Fotograf, poeta, slamer, znajomy. Dla Niego powstała antologia Moc Poetów, którą Aneta Kamińska (jedna z jej inicjatorek) przesłała Michałowi w połowie października. Miała Go wspomóc w walce z chorobą… okazała się pożegnaniem. 




niedziela, 27 grudnia 2020

Życie wewnętrzne (26)


„(…) Poza salą zrobił się rumor. Babiński bowiem wyszedł na korytarz i bełkotliwym głosem głośno z kimś się kłócił, nie bacząc na powagę imprezy. Awantura była coraz głośniejsza. Wtedy zza kolumny, podpierającej przejście do salki barowej, wpadł między widzów Bruno. Tam waliły się jakieś mury sporu, a ten spokojnie przeszedł do stolika, przy którym brylował i monosylabami zabawiał publiczność Jerzy Leszin-Koperski, jednocześnie niejasno dyskutując z Jarkiem Markiewiczem o czymś, o czym wiedzieli tylko oni. [Poeta] Tadeusz Mocarski z kamienną twarzą i zmrużonymi oczami ruchem głowy wskazał przejście na podest. Andrzej Szmidt, poeta już znany jako autor wiersza Taki pejzaż, z którego w piosence Zygmunta Koniecznego skorzystała Ewa Demarczyk, najpierw kulił się w kącie sali, a teraz wiotko wyprostował swą wysoką postać i przeglądając luzem zebrane kartki, gotował się do wygłoszenia referatu, znacznie wyprzedzając ustalony w zaproszeniach porządek dnia.

Oczy publiczności skupiły się na Szmidcie, ale sytuację momentalnie przebudował Bruno.

Jednym szerokim gestem wyciszył dyskusję prowadzących spotkanie i zagadał po swojemu, graserując, troszkę sepleniąc, połykając sylaby, ale świetnie akcentując słowa we frazach. Wskoczył na stopień scenki i wyjął pustą kartkę. Rozprostował, pokazał, że jest czysta. A był to wiersz. Wiersz mówiony z pamięci tak, że czuliśmy gotującą się wyobraźnię, wrzącą intencję. Czysty sens, zrozumiałe emocje i gry językowe, skomplikowany, melodyjny wywód, przełamywany w tak niespodziewanych momentach, że sala zamierała, a krzyków z bocznej salki jakby już nie było słychać. Bruno skończył i się zsunął między krzesła, niemal padając twarzą na parkiet, oparł się na łokciach, Babiński zaś na chwiejnych nogach wrócił z sąsiedniego pomieszczenia i coś krzyknął. Sala była oburzona. W jego ruchach i chrząkaniu było coś, co magnetycznie przykuwało uwagę i zarazem budziło niechęć. Jako laureat jednej z nagród właśnie celebrowanego konkursu wszedł teraz przed zgromadzonych na miejsce po Brunonie i odczytał przez zęby tekst swojego utworu, chwiejąc się w kolanach. Tłum był coraz bardziej zdenerwowany, bo nikt niczego nie zrozumiał, ale wtedy Edek Stachura wyrwał się z widowni i wystąpił w obronie. Powiedział w kilku mocnych słowach o tragedii poety. Każdego poety, gdyż każdy, kto poetą jest, sam siebie swoją własną poezją zabija. Stachura zrobił to w tak prosty sposób, że ludzie z krańca wściekłości wpadli w kraniec zachwytu. Tylko jedna drobna, ubrana na biało mieszczanka nie pojęła i zabrała się do wychodzenia, klnąc śmiesznie pod nosem. Zanim całkiem znikła, zdążyła powiedzieć: A ja bym temu Babulskiemu nakopała w portki. Babińskiemu – ktoś ją poprawił, więc się odcięła: Tym gorzej dla niego.

Bruno odzyskał pozycję pionową i w czasie buntu przeciw Babińskiemu stał z boku estradki, wymachując ręką na znak, ze się zgadza., szczególnie ze Stachurą. Mój druh – oznajmił (…)”.

Piotr Mϋldner-Nieckowski, Bruno, Sted i okoliczności [w:] Jakub Beczek, teraz oto jestem. Edward Stachura we wspomnieniach. Wyd. Bellona, Warszawa 2020

czwartek, 17 grudnia 2020

Nowy projekt literacko-muzyczny Agnellusa


Grupa Agnellus rozpoczyna pracę nad nowym projektem muzycznym, o którym opowiada wokalistka Agnieszka Kowalska-Owczarek: 

„<<Sen o teatrze>> – to opowieść spisana w listach Lutka Orenbacha do Edith Blau. Lutek – młody utalentowany 19-to latek trafia do tomaszowskiego getta. Niespotykany talent teatralny, świetny karykaturzysta, moderator życia kulturalnego w Tomaszowskim Getcie, kierownik artystyczny teatru. Ale również niepoprawny romantyk, piszący namiętnie lity do ukochanej Edith. Zachowało się 100 listów do adresatki Wielkiej Miłości. Postanowiliśmy ożywić muzycznie ten materiał. Powstały piosenki do odpowiednio wybranych i skompilowanych fragmentów listów. Temat trudny, ale fascynujący”. 

Realizację projektu muzycznego zespołu AGNELLUS „Sen o teatrze. Listy z tomaszowskiego getta – Lutek Orenbach do Edith Blau” wspiera Stowarzyszenie Obszary Kultury. Partnerem przedsięwzięcia jest ZAIKS, zaś patronatem wydarzenie objął portal literacki Biała Fabryka, portal literacki Hostel, kwartalnik Artystyczno-Literacki ARTERIE oraz Fundacja Pasaże Pamięci.

wtorek, 15 grudnia 2020

Ogłoszono XXIX Konkurs Poetycki o Nagrodę im. K.K. Baczyńskiego


                  XXIX Konkurs Poetycki o Nagrodę im. K.K. Baczyńskiego

Stowarzyszenie Literackie im. K.K. Baczyńskiego ogłasza Ogólnopolski Konkurs na zestaw poetycki o łącznej objętości do stu wersów, stanowiący spójną warsztatowo propozycję. Jury będzie rozpatrywać jedynie utwory dotąd nienagradzane, niepublikowane i niezgłoszone do publikacji.

Po raz kolejny Stowarzyszenie Literackie wręczy Nagrodę TETIS – za zestaw poetycki wyróżniający się nowatorstwem formalnym ub niekonwencjonalnością. Nagroda TETIS zostanie przyznana przez Jury propozycji poetyckiej wybranej osobno spośród wszystkich nadesłanych na Konkurs.

 Nadesłany zestaw poetycki należy oznaczyć godłem. Tym samym godłem prosimy oznaczyć także dołączoną do przesyłki zaklejoną kopertę zawierającą imię, nazwisko i adres Autora (z numerem telefonu, adresem e-mailowym) oraz potwierdzenie wpłaty 15 złotych na konto Stowarzyszenia: Volkswagen Bank Polska S.A., nr 62 2130 0004 2001 0645 1645 0001. Biorący udział w konkursie są zobowiązani również do dołączenia podpisanego przez siebie oświadczenia o własnym autorstwie nadesłanych prac.

 Jury będzie rozpatrywać jedynie prace nadesłane w pięciu egzemplarzach do dnia 28 lutego 2021 roku na adres: Dom Literatury w Łodzi, ul. Roosevelta 17, 90-056 Łódź, z dopiskiem: XXIX Konkurs Poetycki o Nagrodę im. K.K. Baczyńskiego.

 Organizatorzy nie odsyłają nadesłanych prac. Stowarzyszenie zastrzega sobie prawo do publikacji nadesłanych tekstów w materiałach informacyjnych i promocyjnych.

Rozstrzygnięcie Konkursu nastąpi w Łodzi w kwietniu 2021 roku.

O dokładnym miejscu i czasie uroczystości laureaci będą powiadomieni indywidualnie, dane te zostaną także zamieszczone na stronie Stowarzyszenia: www.slkkb.org.pl. Decyzję o rozdziale nagród i wyróżnień oraz o ich wysokości Jury podejmie na posiedzeniu zamykającym Konkurs. Werdykt Jury zostanie następnie opublikowany w prasie oraz na stronie internetowej Stowarzyszenia.

sobota, 12 grudnia 2020

Maciej Konarski i pozostali nagrodzeni w XXVI OKP im. J. Bierezina

Protokół z posiedzenia Jury

XXVI Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina

(XIV Festiwal Puls Literatury)

Jury w składzie:

Joanna Bociąg (przewodnicząca),

Andrej Chadanowicz

i Edward Pasewicz

na zdalnym posiedzeniu 11 grudnia 2020 roku postanowiło:

Nagrodę Główną – 3000 zł gratyfikacji pieniężnej, w tym 2000 zł na wydanie debiutanckiej książki przez organizatorów konkursu – przyznać Maciejowi Konarskiemu, godło „wartburg prekognicji”, za projekt książki poetyckiej Nauki przyrodnicze.

Nagrodę specjalną – 500 zł gratyfikacji pieniężnej – przyznać Jakubowi Sęczykowi, godło „OSTRACODA”, za projekt książki poetyckiej Święta pracy.

Wyróżnić Małgorzatę Oczak, godło „Kitty”, za projekt książki poetyckiej Pobaw się ze mną.

Nagrodę publiczności – w wysokości 500 zł – otrzymała Małgorzata Zagajewska, godło „zielony garniturek”, projekt książki poetyckiej O dziewczynce z mieszkania nad wargą.

 Pozostali nominowani:

Tomasz Berrached, godło „Pierwszy donikąd”, projekt książki poetyckiej Manowce

Marcin Dudek, godło „Tukan”, projekt książki poetyckiej 40 wierszy o rzeczach, które znikają i pojawiają się z powrotem

Paweł Harlender, godło „orlik”, projekt książki poetyckiej wylęgarka

Łukasz Krajewski, godło „Pepczoł”, projekt książki poetyckiej Ptasia gołota

Marcin Pierzchliński, godło „Knorki”, projekt książki poetyckiej Voyage, voyage

Tomasz Wojtach, godło „Chanuka za burakami”, projekt książki poetyckiej Futurystyka miejska

 

Podpisy Jury:

Łódź, 7 grudnia 2019 r.

Werdykt TJW „O Czekan Jacka Bierezina”

Werdykt TJW „O Czekan Jacka Bierezina”:

Jury:

Mateusz Sidor (przewodniczący)

Marcin Bałczewski

Rafał Gawin (sekretarz)


I nagroda (400)

Mateusz Żaboklicki

II nagroda (300)

Rafał Derda 

III nagroda (200)

Justyna Wojdyło 

Wyróżnienia (po 50) ex aequo:

Michał Mytnik

Joanna Nowak

Człowiek z halabardą w dniu BIEREZINOWSKIM


I tyle mojej obecności na BIEREZINIE. (Gajda na godzinie szóstej). (https://www.facebook.com/DomLiteratury/videos/410192443756848)

Werdykt XIII OK na Recenzję Poezji


Protokół z posiedzenia jury
XIII Ogólnopolskiego Konkursu na Recenzję Poezji (XIV Festiwal Puls Literatury)

 

Jury w składzie:

Marta Zdanowska (przewodnicząca),

Marcin Bałczewski,

Rafał Gawin

i Maciej Robert

 

na posiedzeniu w dniu 8 grudnia 2020 roku postanowiło przyznać następujące nagrody

i wyróżnienie:

 

I nagroda (300 zł):

Iwona Kościelniak z Krakowa, godło „Insygnia”

za tekst: „Karczeby, czyli krew pamięta – rzecz o Sprawach ziemi Małgorzaty Lebdy”

 

II nagroda (200 zł):

Michał Kowal z Krakowa, godło „Świelica”

za tekst: Kierunek: chcę. Recenzja tomiku poetyckiego Lucyfer zwycięża Ilony Witkowskiej

 

III nagroda (100 zł):

Maciej Popis z Przemyśla, godło „azbest”

za tekst: „Wiersz jest pracą… plastyczną. Karykaturalnie o Wspólnym Piotra Przybyły”

 

Wyróżnienie książkowe:

Kajetan Klimas z Krakowa, godło „Sulima”

za tekst: „Julian Tuwim, Słoń Trąbalski, recenzja wiersza”

Nominowani w XXVI OKP im. Jacka Bierezina


Nominowani do Nagrody Głównej w XXVI Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Jacka Bierezina (alfabetycznie):

1. Tomasz Berrached z Mielca
2. Marcin Dudek z Warszawy
3. Paweł Harlender z Krakowa
4. Maciej Konarski z Wrocławia
5. Łukasz Krajewski z Warszawy
6. Małgorzata Olczak z Krakowa
7. Marcin Pierzchliński z Białogardu
8. Jakub Sęczyk z Wrocławia
9. Tomasz Wojtach z Warszawy
10. Małgorzata Zagajewska z Konina

piątek, 11 grudnia 2020

Werdykt IX OKP im. Ziemowita Skibińskiego „Zaczyna się od słowa”


Werdykt i wiersze Laureatów tutaj.

Protokół z Posiedzenia Jury

IX Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Ziemowita Skibińskiego

– „Zaczyna się od słowa”

(XIV Festiwal Puls Literatury w Łodzi)

Jury w składzie:

Zuzanna Sala (przewodnicząca),

Anna Mochalska

i Rafał Gawin (sekretarz) 

po przeczytaniu nadesłanych na konkurs zestawów wierszy na posiedzeniu w dniu 26 listopada 2020 roku postanowiło przyznać następujące nagrody i wyróżnienia:

I nagroda:

Marianna Cholewicka ze Swarzędza (2004), godło „tralalin”;

II nagroda:

Zuzanna Madurska z Bolkowa (2003), godło „Żyrafa”;

III nagroda:

Kacper Maciejewski z Warszawy (2003), godło „Gilgamesz”.

wyróżnienia:

Aleksandra Kocot z Bytomia (2007), godło „Oleńka”;

Zofia Bogna Kulesza z Chodzieży (2004), godło „Zetka”;

Nika Skrzypiec z Mokronosa Górnego (2003), godło „homo viator”;

Błażej Szymański z Torunia (2003), godło „Herr Blass”;

Alicja Wierzbicka z Orzysza (2006), godło „Akurat”.

„Drugi opór” Wirpszy w Instytucie Mikołowskim

Nakładem Instytutu Mikołowskiego im. Rafała Wojaczka ukazał się tom wierszy Witolda Wirpszy „Drugi opór”.

O książce:

W roku 1965 ukazały się dwie książki Witolda Wirpszy: zbiór szkiców pt. Gra znaczeń nakładem Państwowego Instytutu Wydawniczego oraz, w Czytelniku, tom poezji pt. Drugi opór, gromadzący utwory z lat 1960-1964. Motywem konsekwentnie obecnym od samego początku w recepcji poezji Wirpszy, podobnie jak intelektualizm czy konceptyzm, jest jej wymiar moralistyczny. Nazywany był „poetą wielkiej pasji moralnej” w okresie socrealizmu i „poetą moralnym” oraz „poetą moralnego porządku” podczas przełomu październikowego.

Etyczny horyzont dzieła Wirpszy dostrzegany jest także wyraźnie w szczytowej fazie prowadzonego przezeń eksperymentu. Ryszard Matuszewski, recenzując tom Drugi opór, notował: „w wierszach jego kipi pasja, nie potrafi on nigdy ukryć wzruszeń i namiętności, które nim powodują, są źródłem pozornie suchych i zobiektywizowanych analiz psychologicznych, uzupełniających wiele jego wierszy. Na szczęście. Dzięki temu jest on poetą żywym, a jego `gra znaczeń` nie jest tylko czczą zabawą w słowa” (Moralista ironiczny. „Życie Literackie” 1966, nr 10). Edward Balcerzan zaś w recenzji z tego zbioru, wyraził pogląd, że „Wirpsza jest w każdym w y j ś c i u swej `gry` nieomal werystą”. Zakorzenienie weryzmu dzieła poetyckiego Wirpszy, jego osadzenie w rzeczywistości, wynikać ma ze szczególnego użycia języka. Balcerzan zobaczył to, co najistotniejsze w akcie tworzenia autora Drugiego oporu w „wyrwaniu znaku z przypisanej mu w języku siatki znaczeń, kreacji nowych znaków”. Nie nazwał co prawda jeszcze Wirpszy „lingwistą”, ale de facto zdefiniował istotę jego gestu poetyckiego w tym właśnie duchu. Nie poprzestał przy tym na teoretycznym określeniu zasad „gry znaczeń”, mającej polegać na odrywaniu znaków od rzeczywistości i nakładaniu ich na siebie, zderzaniu i organizowaniu nowych; ale precyzyjnie rozpisał, demonstrując na przykładach z wierszy, katalog reguł tej nowej gry, które rychło zaczną być rozpoznawane jako chwyty pozwalające zidentyfikować poetykę lingwistyczną. Wskazał m.in. na „grę instrumentacyjną”, „grę odległych spięć znaczeniowych”, „symetrię znaczeniową”, „wyciemnienie związków syntaktycznych wiersza, spotęgowaną eliptyczność”. Balcerzan chciał uprzedzić także nieporozumienia i uproszczenia związane z pojmowaniem poezji jako zabawy. Poezja, jak dowodził, nie może być tylko zabawą, albowiem „to samo słowo `gra` niesie informację”, w zdaniu poetyckim pojawia się wiedza, która jest możliwa tylko w poezji, co krytyk proponuje nazwać „poznaniem lirycznym”. Autor wychodzi od interpretacji świata do zabawy, ale „jego podmiot – poprzez grę – do rzeczywistości, do jej zaatakowania dochodzi”. Zatem „jego gra jest, w konsekwencji, grą o wartości poznawcze”. Drugi opór może być zatem czytany jako pionierskie dzieło tej fazy polskiego lingwizmu poetyckiego, które otwiera nie tylko nowy rozdział w dokonaniach Witolda Wirpszy, ale otwiera też przedpole eksperymentów i buntu językowego w poezji pokolenia 68, czerpiącego już “pełnymi garściami” z twórczości oryginalnej i teoretycznych koncepcji autora Gry znaczeń.

Dariusz Pawelec


WITOLD WIRPSZA

Ur. 4.12. 1918 r. w Odessie, zm. 16.09. 1985 w Berlinie, gdzie został pierwotnie pochowany (obecnie grób pisarza znajduje się w Warszawie przy. ul. Wałbrzyskiej). Poeta, prozaik, krytyk, tłumacz z j. niemieckiego. Mąż Marii Kureckiej. Szkołę średnią ukończył w Gdyni (1936). Debiutował poetycko w „Kuźni Młodych” (1935). Studiował na Wydziale Prawa UW oraz, równocześnie, pianistykę w Wyższej Szkole Muzycznej. We wrześniu 1939, po obronie Oksywia, osadzony w oflagu Neubrandenburg, następnie w Grossborn, czego świadectwem są jego Listy z oflagu (2015). Po wojnie zamieszkał w Krakowie. W latach 1947-1956 mieszkał w Szczecinie. W latach 1956-57 pracował w redakcjach „Po prostu” i „Nowej Kultury” w Warszawie. Po pobytach na stypendiach w Berlinie (1967-68 i 1970) oraz w Lucernie (1970) zamieszkał w roku 1971 w Berlinie Zachodnim. Po publikacji w j. niemieckim Polaku, kim jesteś? (1971) i odmowie przedłużenia paszportu, w roku 1972 podjął wraz żoną decyzję o emigracji. Współpracował m.in. z paryską „Kulturą” i berlińskim „Archipelagiem”. Autor wielu zbiorów poezji (debiutancki tom Sonata w roku 1949), książek eseistycznych (w tym Gra znaczeń z r. 1965), sztuk teatralnych (zebranych w tym tomie), a także zbiorów opowiadań i powieści (w tym Sama niewinność, opublikowana dopiero po śmierci autora w r. 2017).


Witold Wirpsza Drugi opór

Wiersze 1960-1964

Wydanie II, 2020

Opracował i posłowiem opatrzył: Dariusz Pawelec

Stron: 92

ISBN: 978-83-65250-77-3

Format: a5 (145 x 205 mm)

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Biblioteka Arkadii - Pisma katastroficznego, tom 181

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury

czwartek, 10 grudnia 2020

Werdykt XV Konkursu na Prozę Poetycką im. W. Sułkowskiego

 
 
Werdykt i prozy poetyckie Laureatów tutaj.
 

Protokół z Posiedzenia Jury

XV Ogólnopolskiego Konkursu na Prozę Poetycką

im. Witolda Sułkowskiego

(XIV Festiwal Puls Literatury w Łodzi)

 

Jury w składzie:

Robert Rutkowski (przewodniczący),

Marcin Bałczewski

i Marta Zdanowska

 

po przeczytaniu nadesłanych na konkurs 93 zestawów prozy poetyckiej na zdalnym posiedzeniu w dniu 5 grudnia 2020 roku postanowiło przyznać następujące nagrody i wyróżnienia:

 

I nagroda (300 złotych)

Rafał Baron z Gdańska, godło „Peerel maj bejbe”

 

II nagroda (250 złotych)

Monika Brągiel z Krakowa, godło „Anatema Rouch”

 

III nagroda (200 złotych)

Anna Piliszewska z Wieliczki, godło „DRDA”

 

wyróżnienia (po 100 zł) ex aequo:

Tadeusz Charmuszko z Suwałk, godło „Szczutek”

Marek Kwiatkowski z Legnicy, godło „Upupiony”

Marek Mżyk z Bielska-Białej, godło „Fortemuz”

 

Podpisy jury:

 

Łódź, 5 grudnia 2020 roku