Galeria BWA w Olkuszu
i Fundacja Kultury AFRONT zapraszają 22 lutego (sobota), o
godz. 18.00, na podwójne spotkanie autorskie, którego bohaterami będą: Joanna Oparek i
Maciej Melecki. Prowadzenie Sylwia Jaworska.
Joanna Oparek – poetka, prozaiczka, dramatopisarka, reżyserka. Opublikowała tomy poetyckie: „Po
kostki w niebie”, „Czerwie”, „Berlin Porn”, „mocne skóry białe płótna” (nominacja do
Nagrody Literackiej Gdynia 2020), „Małe powinności” (nominacja do Nagrody Literackiej
Gdynia 2023), a także powieści: „Mężczyzna z kodem kreskowym”, „Jesień w Nowym Jorku”, „Loża”. Jako
dramatopisarka współpracowała z Narodowym Starym Teatrem i Teatrem Nowym w Krakowie oraz z Teatrem
Miejskim w Gliwicach, gdzie wyreżyserowała spektakle „Całe życie” i „Dobra rodzina”. Stworzyła także dramaty „Projekt Ameryka”, „Wężowisko”, „Obcy.
Tragedia grecka” i „Osobliwość/Singularity”. Wybrane sztuki autorki
ukazały się w książce „Rozczarowanie jest seryjnym mordercą”. Jej wiersze tłumaczone były na języki: angielski,
czeski, hiszpański, serbski i ukraiński. Joanna Oparek jest dwukrotną stypendystką Ministra Kultury i
Dziedzictwa Narodowego oraz stypendystką Miasta Krakowa. We współpracy z krakowską galerią Otwarta Pracownia
organizuje cykliczne wydarzenia łączące sztuki wizualne i literaturę. Od 2021 roku jest członkinią Rady Programowej
Nagrody Dramaturgicznej im. Tadeusza Różewicza.
Wiersze Joanny Oparek mówią same za siebie. Opowiadają swoją historię w strofach zawiesistych i osobliwie lekkich, brutalnych i szczebiotliwych,
ekstatycznych i rozerotyzowanych. Czasem dwuznacznych, czasem jednoznacznych,
ale zawsze dosadnych. Równocześnie poezja ta podporządkowuje sobie czytelników i czytelniczki, uwodzi i drażni, by wreszcie wydrwić nasze mieszczańskie przyzwyczajenia.
(Karol Poręba, Jakub Skurtys)
Maciej Melecki (ur. w 1969 r.) – autor
tomów wierszy: „Te sprawy” (1995), „Niebezpiecznie blisko” (1996), „Zimni
ogrodnicy” (1999), „Przypadki i odmiany” (2001), „Bermudzkie historie” (2005),
„Zawsze wszędzie indziej – wybór wierszy 1995-2005” (2008), „Przester” (2009), „Szereg
zerwań” (2011), „Pola toku” (2013), „Inwersje” (2016), „Prask” (wybór wierszy, w
języku czeskim – 2017), „Bezgrunt” (2019), „Trasa progu – wybór wierszy
1995-2020” (2020), „Druzgi” (2021), a także tomów prozy: „Gdzieniegdzie” (2017),
„Nigdzie indziej” (2021), „Żywe mumie” (2023).
W najnowszych wierszach Macieja
Meleckiego jest nader szumnie, szeleszcząco, wszystko się zacieśnia i stopniowo
zaciska niczym pętla na szyi (podmiotu?). Obrazy, które wyłaniają się z poszczególnych linijek, mają swoje odbicia, lecz
bynajmniej nie są to odbicia rzeczywiste, „pełne”, raczej kierują odbiorcę w stronę przestrzeni trójwymiarowej, wielce komparatystycznej, w której każde następujące ujęcie ma swoje
„przeciwujęcie”. To mocno klaustrofobiczna poezja, sugerująca, że są stany, sytuacje, z
których naprawdę trudno znaleźć oczywiste i racjonalne wyjście.
(Tomasz Hrynacz)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz