Wiersze z Antologii

W piątek 21 czerwca 2013 r. w Centrum Teatru Muzyki i Tańca w Kutnie podczas IX Festiwalu „Złoty Środek Poezji” Kutno 2013, miała miejsce oficjalna premiera Antologii wierszy współczesnych „Węzły, sukienki, żagle. Nowa poezja, ojczyzna i dziewczyna” pod redakcją Artura Fryza. Tom zawiera 257 wierszy 90 poetów z ośmiu krajów europejskich, w tym trzy mojego autorstwa, opublikowane wcześniej w „Demoludach”: „Mauerhase”, „Limbus” oraz „Makro”. Antologię można zamawiać pod adresem mailowym jej redaktora: afryz@autograf.pl.

Artur Fryz tak pisze o genezie powstania Antologii: „Kto chce poznać poetę, powinien udać się do jego kraju” – słynna maksyma Goethego równie dobrze – moim zdaniem – sprawdza się odwrócona: „Kto chce poznać kraj – powinien poznać jego poetów”. Zawarte w tych formułach przekonania stanowią jedno ze źródeł powstania niniejszej książki (…). Dla mnie, jako dla niepoprawnego personalisty, źródłem niegasnącej radości było (…) zaczynać od osób i miejsc – od konkretnych, osobnych poetów, którzy „byli w środku”. Którzy byli w Kutnie na Festiwalu „Złoty Środek Poezji”. Zaprosić do książki majstrów słowa wiązanego z różnych nacji, odmiennych tradycji. Wyjść od osób, pozwolić im zaproponować swoje, ale pójść dalej, bo persona to, jak poucza greczyzna – mowa źródła – maska”.

Poniżej jeden z moich wierszy, który znalazł się na jej kartach.

Mauerhase

Runęły mury i jeszcze wówczas mogłeś coś

zrobić. Posłać w achillesową piętę Polski

opierzoną strzałę odmiennej myśli, jak akt

niewiary w jej gwałtowne skoki. Stąd teraz

nie dociekaj, czemu cię zawiodła, pytaj dlaczego

zawiodła się na tobie? Dla kogo przeskoczyła?

Berliner Mauer dziś znaczy tylko tyle, że musisz

gonić królika. Że powinieneś wierzyć w każdy

piksel telewizji śniadaniowej, ponieważ

w brzuchach architektów rozszerza się próżnia.

Przyszłość śnieży. Reklama możliwości języka

polskiego natychmiast przekłada to na slogan:

nawet w kompletnej śnieżycy zaświeci biały zadek

króliczka Duracell. A może tu biega

o mgłę smoleńską Polski, białą flagę Polski,

ukrzyżowaną Polskę, podzieloną Polskę,

sprzedaną Polskę, antysemicką Polskę,

polską królicę? Runęły mury i już wówczas

uwięził cię biało-czerwony kontur, na który

zstąpiły duchy myśliwych. Farbą znaczyły

oblicze ziemi. Tej ziemi.