Tym razem sam sprokurowałem świetlisty akt korespondencji, nabywając drogą kupna od pewnego poety-podróżnika takie oto cymelia: Krzysztof Śliwka Niepogoda dla kangura (Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, Bydgoszcz 1996), Dżajfa & Gibana (WBPiCAK, Poznań 2008) oraz Grzegorz Wróblewski Noc w obozie Corteza (WBPiCAK, Poznań 2008), Prawo serii (Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, Bydgoszcz 2000). Cóż mogę powiedzieć, obaj poeci we wymienionych tomach znajdują się w swoich najlepszych formach i formułach. Poetycka ekstraklasa, linia boczna odchodząca od głównej arterii w wielu przypadkach nieciekawego, aczkolwiek usilnie promowanego poetyckiego mainstreamu. Poeci idący własną ścieżką, osobni, zbyt mało doceniani. Dla mnie niezwykli, tworzący dzieło spójne, przekonujące i prawdziwe. To przy nich jest poezja, prawda czasu i prawda ekranu. Krzysztof, Grzegorz, będzie czytane i celebrowane.
Bardzo jestem ciekaw, czym konkretnie ujęli Cię Ci poeci? Na czym polega ta "prawda ekranu"? Recenzja bez tych konkretów jest czczym gestem. Jakiś cytat może? Proszę.
OdpowiedzUsuńSzkopuł w tym, że to nie jest recenzja. Też na "r", ale jednak refleksja.
Usuń