Wyciąg (more, more and more)

Kolejny bazarkowo-antykwaryczny trip i wyciąg zahaczający swoją jazdą o Wa-wę Mnóstwo artefaktów wyciągniętych na światło dzienne z czeluści rozmaitych skrzynek i pudełek...

Mój ulubiony cel teleportacji: z ulicy Grochowskiej na ulicę Kickiego.

W mej piwnicy był nasz klub, kumpel radio zniósł...

Tyle w kontekście śmierci nieodżałowanego Ozzy'ego, jednego z patronów moich wyciągów.

Żebyście, kuźwa, wiedzieli, że tak...

I taka jest puenta.

A po puencie jest kolejny bazar.

Wiersz spod komina

 Do świąt jeszcze daleko, ale już dziś kolejny wiersz z „Biura straceń” spod komina.

Korespondencja (68)

 

Tym razem sam sprokurowałem świetlisty akt korespondencji, nabywając drogą kupna od pewnego poety-podróżnika takie oto cymelia: Krzysztof Śliwka Niepogoda dla kangura (Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, Bydgoszcz 1996), Dżajfa & Gibana (WBPiCAK, Poznań 2008) oraz Grzegorz Wróblewski Noc w obozie Corteza (WBPiCAK, Poznań 2008), Prawo serii (Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, Bydgoszcz 2000). Cóż mogę powiedzieć, obaj poeci we wymienionych tomach znajdują się w swoich najlepszych formach i formułach. Poetycka ekstraklasa, linia boczna odchodząca od głównej arterii w wielu przypadkach nieciekawego, aczkolwiek usilnie promowanego poetyckiego mainstreamu. Poeci idący własną ścieżką, osobni, zbyt mało doceniani. Dla mnie niezwykli, tworzący dzieło spójne, przekonujące i prawdziwe. To przy nich jest poezja, prawda czasu i prawda ekranu. Krzysztof, Grzegorz, będzie czytane i celebrowane.

XIV OKP „Zaczyna się od słowa” im. Ziemowita Skibińskiego

Wystartował konkurs im. Ziemowita Skibińskiego! Po kilku latach w Łodzi wraca do Poddębic. 

REGULAMIN

1. Organizatorami XIV Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „Zaczyna się od słowa”
im. Ziemowita Skibińskiego są Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi, Dom Literatury w Łodzi oraz Poddębicki Dom Kultury i Sportu.

2. Celem konkursu jest:

– budowanie kompetencji językowych poprzez popularyzację wiedzy o języku oraz podwyższenie sprawności w posługiwaniu się polszczyzną;

– kształtowanie twórczych i świadomych postaw wobec języka polskiego;

– działanie ukierunkowane na młodych twórców, pozwalające na rozpoznanie i doskonalenie wyrażania swoich emocji poprzez twórczość poetycką;

– upamiętnienie twórczości poetyckiej i postaci Ziemowita Skibińskiego (1945–2006) – poety, krytyka literackiego, eseisty, historyka literatury, edytora, wykładowcy Uniwersytetu Łódzkiego i Wyższej Szkoły Humanistycznej w Łowiczu.

3. W konkursie mogą brać udział osoby, które nie ukończyły 18 lat do 30 listopada 2025 roku.

4. Prace konkursowe – zestawy 3 wierszy – należy sporządzić w postaci pliku .rtf, .doc lub .docx w formacie A4 (rozmiar czcionki 12, interlinia 1,5) i przesyłać do 10 października 2025 roku na adres: skibinski.konkurs@gmail.com.

5. Plik z pracą konkursową powinien być opatrzony godłem słownym (inaczej: pseudonimem) i zatytułowany tym godłem. Do wiadomości e-mail z pracą konkursową należy dołączyć dwa dodatkowe pliki:

a) zatytułowany „[Godło] – rozwiązanie godła”, zawierający dane autora: imię, nazwisko, datę urodzenia, adres, telefon i e-mail;

b) zatytułowany „Oświadczenie RODO – [i tutaj godło]”, zawierający skan oświadczenia podpisanego przez rodziców / opiekunów prawnych, stanowiącego załącznik do niniejszego regulaminu.

6. Nadesłane wiersze nie mogą być wcześniej ogłoszone drukiem ani opublikowane na stronach internetowych, a także nagradzane w innych konkursach.

7. Konkursowe wiersze podlegać będą ocenie jury, które powołują organizatorzy.

8. Powołane przez organizatorów jury przyzna nagrody rzeczowe. Odbiór nagród możliwy jest podczas imprezy finałowej, która odbędzie się w listopadzie 2025 roku w Poddębicach w ramach edycji regionalnej XIX Festiwalu Puls Literatury.

9. Przystąpienie do udziału w konkursie jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na przetwarzanie danych osobowych przez organizatorów, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 maja 2018 roku o ochronie danych osobowych i ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 roku (załącznik do Regulaminu).

10. Wzięcie udziału w konkursie jest jednoznaczne z wyrażeniem zgody na regulaminowe warunki uczestnictwa.

11. Organizatorzy nie odsyłają prac konkursowych.

12. Wykładnia niniejszego regulaminu należy do organizatorów. Wszelkie pytania należy kierować na adres: skibinski.konkurs@gmail.com.

Załącznik: Oświadczenie RODO – Skibiński 2025 

 

INFORMACJA O PRZETWARZANIU DANYCH OSOBOWYCH

od rodzica / opiekuna prawnego

XIV Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Ziemowita Skibińskiego
„Zaczyna się od słowa”

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 roku organizator konkursu informuje, że:

1)  administratorem danych osobowych jest Dom Literatury w Łodzi z siedzibą w Łodzi przy ul. Roosevelta 17, 90–056 Łódź;

2)   inspektorem ochrony danych w Domu Literatury w Łodzi jest Rafał Gawin, e-mail: iod@dom-literatury.pl;

3)  dane przetwarzane będą w związku z wykonaniem postanowień regulaminu konkursu: w celu jego przeprowadzenia, promocji oraz informowania o nim;

4)  odbiorcami danych osobowych będą podmioty publikujące wyniki konkursów literackich;

5)   dane nie będą przekazywane do państwa trzeciego;

6) dane będą przechowywane do czasu zakończenia ustawowych rozliczeń finansowo-księgowych i do czasu upływu terminów wynikających z przepisów prawa cywilnego;

7)  posiada Pani/Pan prawo dostępu do treści danych dziecka oraz prawo do ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu, prawo do cofnięcia zgody w dowolnym momencie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania (jeżeli przetwarzanie odbywa się na podstawie zgody), którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem;

8)  ma Pani/Pan prawo wniesienia skargi do GIODO, gdy uzna Pani/Pan, że przetwarzanie danych osobowych dziecka narusza przepisy ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 roku;

9) podanie przez Panią/Pana danych osobowych jest dobrowolne, ale jednocześnie stanowi warunek uczestnictwa w konkursie; konsekwencją niepodania danych będzie dyskwalifikacja dziecka w konkursie;

10)dane będą przetwarzane w programach pakietu Microsoft Office; konsekwencją takiego przetwarzania będą: protokół jury konkursu, przekazanie nagród oraz rozliczenie dotacji celowych i statutowych.

Oświadczam, że zapoznałam/em się z informacją o przetwarzaniu danych osobowych.

 

    ………………………………..

/czytelny podpis rodzica / opiekuna prawnego/

  

Wiersz spod ścianki

 

Jest prawda czasów, o których mówimy, i prawda ekranu, która mówi… „Biuro straceń” spod ulubionej ścianki. Wciąż do nabycia drogą kupna poprzez kontakt ze stroną Biblioteki Śląskiej.

Franciszek Nastulczyk w IM

Instytut Mikołowski zaprasza na spotkanie autorskie Franciszka Nastulczyka związane z promocją tomu wierszy Jedną nogą (wyd. Instytut Mikołowski, 2025). Prowadzenie: Maciej Melecki i Krzysztof Siwczyk.

18. 07. 2025 – godz. 18.

O tomie:

Przekraczanie kolejnych progów, dotkliwe odczuwanie znikliwości, a także niepogodzenie się z narastającą ulotnością życiowego skłębienia wraz z towarzyszącym nieustannie poczuciem samo odchodzenie w niewiadome, staje się coraz częstszym wektorem tematycznych wyjawień poezji Franciszka Nastulczyka. Tym razem obcujemy już w pełni z eksploracją resztkowości, gdyż każdy wiersz z tego tomu zahacza o to, co pozostało, a co w każdej chwili może już okazać się niebyłym. Krótkie, zwarte i niekiedy nieco bardziej rozbudowane wiersze stają się przyszpileniami silnie emocjonujących momentów, będąc jednocześnie nacięciami na coraz bardziej chromej linii czasu, meandrującej w ściemniającą się stronę, prześwietlaną wybłyskami kameralnych epifanii, jaśniejącym wciąż fenomenem trwania i witalistycznymi orzeczeniami. Jednakże Jedną nogą jest się już tam – pozostała druga jest jeszcze tu. Owa rozpiętość tworzy więc szereg wzajemnie oddziałujących napięć, w efekcie których obcujemy ze stałą wszelkich zmienności. Stąd u Nastulczyka skończoność jest tylko efemerycznym stanem, chwilowym uwięźnięciem w jednej z wielu odnóg, lecz także wyzwaniem do kolejnego przeskoku we wciąż majaczącą dal.

Maciej Melecki

Z Archiwum P. (61)

XV edycja OKP im. J. Bierezina (Poleski Ośrodek Sztuki w Łodzi). Na foto z Tomaszem Bąkiem (klan czarnych koszul) i Piotrem Kuśmirkiem, zdjęcie datowane na 14 grudnia 2009 roku.

Młodości! Ty nad poziomy wylatuj!

Tak było drugiego dnia Festiwalu Młodej Literatury w Łodzi 2025. Udział brali: Patryk Kosenda, Piotr Burzyński, Magdalena Lachman, Marcin Bałczewski, Olga Niziołek, Anna Szumacher, Inga Iwasiów, Marcin Jaworski, Miłosz Biedrzycki i Przemysław Owczarek. Dzień zwieńczył open mic.

Wyciąg (In Through the Out Door)

 

Mam już swoje lata, poważną pracę, dom i rodzinę. A jednak wciąż coś mi doskwiera, jakiś rodzaj społecznego niedopasowania, który nie pozwala mi żyć w spokojnym, drobnomieszczańskim rytmie. Nosi mnie. Po poezjach, ciemnych zaułkach, dworcach otwartych w środku nocy, wagonach w spóźnionych w chuj pociągach, bazarkach, szczerych polach gdzie nie ma nic, po wiatrach, deszczach, chłodzie i głodzie. Bliscy pukają się w czoło, kiedy wychodzę z domu i mówię, że wrócę mniej więcej za dobę, bo będę znów z uporem pielgrzymował do bazarkowej mekki. 

Na przykład noc z piątku na sobotę spędziłem na dworcu w Koluszkach. Niestety, nie na tym z filmu Filipa Bajona „Bal na dworcu w Koluszkach”, ponieważ jest on tylko mitem (zdjęć do obrazu nie kręcono w Koluszkach, ale w okolicach Jakuszyc oraz Spały, a za dworzec posłużył odpowiednio przygotowany plan zdjęciowy w studio). Zresztą starego dworca już nie ma, został niedawno wyburzony; w jego miejscu znajduje się dziś nowoczesny kontenerowiec dworcowy. I to tam spędziłem noc w oczekiwaniu na pociąg, który tego akurat dnia zanotował spóźnienie 310 minut (słownie: trzysta dziesięć minut). Jednym zdaniem nie pozostało mnie i trzem innym podróżnym, nic innego jak odnotowywanie stale rosnących minut spóźnienia naszego środka transportu (na początku było to tylko dziesięć minut). O godzinie 5.27 wsiadłem do innego pociągu, tak więc od 22.40 moim domem był oświetlony białym światłem i strzeżony przez monitoring i panią z ochrony dworca obiekt infrastruktury kolejowej, którą ze względu na ponad pięciogodzinne spóźnienie odnotowane na rozkładzie nie nazwę „dumą Polski”. 

Na bazarku miałem i strzały i jedną porażkę. Kupiłem muzykę Nymana do filmu The Piano oraz dwie płyty Sophie Zelmani. Kilka innych kompaktów, koncertów na DVD i jeden podwójny longplay. Pewien znajomy drań podkupił mi trzy płyty Ten Years After. Do domu wróciłem z tarczą po czternastu godzinach od wyjścia.

O płytach Gabriela, Cave’a, Gilmoura i The Cure w „Afroncie”

Na łamach ostatniego, historycznego numeru „Afrontu” nr 1-2 (20-21) 2024 r. krótko omawiam płyty: Peter Gabriel I/O, David Gilmour Luck and Strange, Nick Cave Wild God oraz The Cure Songs of a Lost Worlds. Zainteresowanych zapraszam do lektury pisma.

Jakub Sęczyk – premiera poetycka SPP o/ w Łodzi i DL w Łodzi

Nakładem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi i Domu Literatury w Łodzi ukazała się książka Jakuba Sęczyka Kwaśne obole. Tom ukazał się w ramach serii Szumy, zlepy, ciągi, tom 80.

Wzrusz

Pożegnalny koncert Ozyy’ego Osbourne’a i Black Sabbath „Back to the Beginning!” już za nami. To było historyczne wydarzenie. Schorowany, cierpiący na Parkinsona Ozzy, posiwiały jak gołąb Butler, trzymający się dziarsko Iommi, który kilka lat temu musiał pokonać raka oraz półnagi, z obnażonym torsem Ward to bohaterowie mojej młodości. Wszystkich, oprócz Warda widziałem na żywo w katowickim Spodku, prawie trzydzieści lat wstecz. Ward miał wtedy atak serca, na koncercie w Polsce zastąpił go inny legendarny perkusita – Vinny Appice. Dla mnie prawdziwym bohaterem wydarzenia w Villa Park w Aston, w rodzinnym dla muzyków Black Sabbath Birmingham, jest Bill Ward. Z niejasnych powodów biznesowych wcześniej wykluczony z reunion grupy w roku 2011 pod pretekstem rzekomego braku zdrowia i obawy, iż z tego powodu nie podoła koncertowemu tournée. Black Sabbath na albumie „13” bez Bill’ego Warda to (z całym szacunkiem dla Brada Wilka) już nie to. Bo to Ward odpowiada za jazzowy feeling zmiękczający toporne, ciężkie riffy Iommiego i galopujący bas Butlera. To nigdy nie był perkusista tła, ale pełnoprawny melodyk. Ozzy, uziemniony w fotelu, śpiewający na siedząco, dał oczywiście radę, Iommi i Butler zagrali bardzo dobrze, ale to Bill rządził niepodzielnie na perkusji (narzekania o wykonawczych wpadkach i niedostatkach prawie osiemdziesięcioletnich muzyków uważam za paranoiczne). 77-letni Ward, z obnażoną, zapadłą i pomarszczoną klatą, już bez bujnych włosów na głowie i wąsów, udowodnił, jak niesłusznie przez dwadzieścia lat był odsuwany od chwalebnej historii grupy. Legenda, bohater, dzięki któremu mój ukochany zespół powrócił do należytej mu formuły.

PS. Chwała Guns’N’Roses i Metallice za covery z mojej ulubionej płyty „Never Say Die!” (uznawanej przez muzycznych krytyków-lamerów za najgorszą w dyskografii) – „Juniors Eye’s” (Gunsi) i „Johnny Blade” (Hetfield). Oryginałów nie przebili, ale szacun!

*foto Warda z koncertu ukradzione z sieci (sorry!).

O tomach poetyckich Prejsa, Gawina, Poniatowskiej, Meleckiego i Gabryela w „Afroncie”

Na łamach ostatniego, historycznego numeru „Afrontu” nr 1-2 (20-21) 2024 r. krótko omawiam tomy poetyckie: Bogdan Prejs Gdy goniliśmy z Wojtkiem trójkę, nie wiedzieliśmy, że przeskakujemy cały świat (Instytut Mikołowski, Mikołów 2024), Rafał Gawin Zdania bez wypadku i żadnego trybu. Poemat intencjonalny (Biblioteka Śląska, Katowice 2024), Izabela Poniatowska papier i nożyce (Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Olkusz 2024), Maciej Melecki Przeciwujęcia (Wydawnictwo WBPiCAK, Poznań 2024), Juliusz Gabryel Element piąty (Stowarzyszenie Żywych Poetów, Brzeg 2024). Zainteresowanych zapraszam do lektury pisma.

Romuald Cudak w IM

Instytut Mikołowski zaprasza na spotkanie autorskie Romualda Cudaka związane z promocją tomu "Wiersze na koniec świata" (wyd. Śląsk, 2025). Prowadzenie: Maciej Melecki i Krzysztof Siwczyk.

11. 07. 2025 – godz. 18.

Romuald Cudak - emerytowany profesor uniwersytecki, polonista Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania koncentrują się na poezji polskiej XX wieku (zwłaszcza R. Wojaczek, M. Białoszewski, poezja Skamandra i Nowej Fali), genologii poetyckiej, recepcji literatury polskiej poza krajem. Autor książek i rozpraw oraz redaktor prac z tego zakresu. Redaktor naczelny półrocznika polonistów zagranicznych i polskich „Postscriptum Polonistyczne”. Debiutował w prasie jako poeta w latach 70. XX wieku. Autor wierszy dla dorosłych i dla dzieci, mikropróz oraz liryki okolicznościowej (limeryki).

O tomie:

„Wiersze na koniec świata” jest tomem retrospektywnym; to wybór tekstów poetyckich napisanych w czasie od 80. lat XX wieku do chwili obecnej. Linią tematyczną, która zadecydowała o wyborze jest „koniec świata”. Życie określa koniec świata, który jest zawsze moim końcem. Ma on wymiar indywidualny i egzystencjalny, jest zawsze widziany jako doświadczenie dotykające człowieka na pewnych ważnych etapach życia, kiedy świat wali się na głowę i zmusza do refleksji. To zawsze jedyne w swoim wymiarze doświadczenia, niektóre z nich, jak porażający kres miłości, poważna choroba, powtarzalne, inne zaś, jak śmierć, niepowtarzalne, ostateczne. Można więc rzec, że wiersze zgromadzone w tym tomie są rejestracją najważniejszego obszaru epifanii i metafizyki życia codziennego z dominantą w postaci kresu ostatecznego, a tom ma (także) charakter zbioru wierszy pisanych na odejście. Moja poezja nie ma jednak charakteru funeralnego, jest raczej próbą oswajania śmierci, a także swoistej pochwały starości widzianej jako wiek i stan, którego aspekty to oswajanie i „neutralizowanie” umożliwiają. Nie idzie w tym przypadku o nordic walking, ale raczej o wykorzystywanie szans, jakie daje nam np. obcowanie z wnuczkami. To na pewno jest poezja gerontyczna (gerontos to starzec i mędrzec), która widzi jednak starość zdecydowanie inaczej niż szlachetna w swym założeniach geriatria. W twórczości nie szukam oryginalnego języka poezji. Staram się tworzyć wiersze, które najlepiej potrafią uchwycić epifanie życia codziennego, przekazać ich doświadczenia. Dlatego wybieram poetykę narracyjną tekstu poetyckiego, bliską językowi codziennego opisu i sposobowi wyrażania myśli o tak widzianym świecie, poetykę „słów ociekających życiem”. Jest to na swój sposób poezja kolokwialna. Ma to być język porozumienia z czytelnikiem, budowania wspólnoty przeżyć i odczuć. Nie bez znaczenia jest w tym przypadku koncept, paradoks tematyczny i/lub językowy jako budulec sytuacji zawartej w wierszu, dygresyjność, poetyka wyliczenia i powtórzenia oraz puentowania, których rolę eksponuje w swojej twórczości Szymborska. Jest to również poezja na swój sposób intertekstualna. Chciałbym bowiem, aby owa jej sapiencjalność wyrażała się w formach charakterystycznych dla narracji starczych.

Felieton w „Afroncie”

                                                                               

W ostatnim, historycznym numerze kwartalnika literacko-artystycznego „Afront” nr 1-2 (20-21) 2024 zainteresowany czytelnik przeczyta mój felieton zatytułowany „Freudowska pomyłka”. W czasie ośmioletniej historii współpracy z tym pismem miałem przyjemność  opublikować na jego łanach kilkanaście felietonów. Poniżej mały wyimek pochodzący z anonsowanego tekstu.

Nowe wiersze w „Afroncie”

W ostatnim, historycznym numerze kwartalnika literacko-artystycznego „Afront” nr 1-2 (20-21) 2024 znaleźć można pięć moich nowych wierszy. Podczas ośmioletniej historii współpracy z tym pismem miałem przyjemność czterokrotnie publikować na jego łanach teksty liryczne; w sumie w „Afroncie” ukazało się dziewiętnaście premierowych wierszy. Niestety, to se (już) ne vrati.