Nakładem Instytutu Mikołowskiego, ukazał się drukiem
poemat Krzysztofa Karaska „Baron Romeo. Wstęp do przyszłej poezji”.
Ponad pół wieku temu Krzysztof Karasek postawił
pytanie „Co ja tu robię?” w wierszu Rewolucjonista
przy kiosku z piwem. W nim początek, skaza i chwała poezji pokolenia Nowej Fali. Ale po czasie
otwarcia nadchodzi czas zamknięcia i podsumowania. „Baron Romero. Wstęp do
przyszłej poezji”, wpisując się w horacjańską tradycję „Listu do Pizonów”,
pozostaje bardziej gawędą o osobistych spotkaniach z wierszami aniżeli
normatywną poetyką czy poradnikiem. Adresatami tej „De arte poetica” nie są
poeci, krytycy czy literaturoznawcy ale ci, którym w życiu przydarzyło się
spotkanie z wierszem, który coś w nich poruszył, wstrząsnął rutyną
codzienności, pozwolił usłyszeć własny głos. Na moment pozwolił uwierzyć, że
jest to możliwe.
„Decipimur specie recti”, „dajemy się zwodzić pozorom prawdy” przestrzegał
Horacy, w czasach kiedy nikt sobie nie wyobrażał stopnia nasycenia
rzeczywistości dyskursem medialnym, którego szablonom jesteśmy poddani dzisiaj.
W czasie marnym poezja nie musi objawiać prawd, ale może otworzyć im prześwit,
osłabiając i burząc władzę pozoru. Warunkiem jest suwerenność głosu, „rebelia
słowa przeciw gładkim ustom, bunt mowy przeciwko wymowie”, któremu wiersz może
przywrócić kosmiczną sprawczość żywiołu.
Poemat o poezji nie będący usprawiedliwieniem
politycznych i historycznych uwikłań („Traktat poetycki”, Miłosza),
rozliczeniem poetyk („Esej o rymie”, Shapiro), quasiteologiczną inwokacją
(„Arte poetica”, Huidobro) czy poszukiwaniem azylu w narcyzmie codzienności
(„Esej o stylu”, O’Hary), ale gawęda o „radości czytania” wierszy i
wyjątkowości każdego spotkania z poezją, oto „Baron Romero”.
Adam Komorowski
KRZYSZTOF KARASEK pierwszą
swoją książkę, tom poezji Godzina jastrzębi, opublikował w roku
1970. Jest autorem około trzydziestu zbiorów wierszy i wyborów, powieści Wiosna
i demony (1980), trzech tomów szkiców literackich: Poezja i
jej sobowtór(1986), Autopsychografia (1993), Pochwała
nieobliczalności (2012) oraz antologii Współcześni poeci
polscy. Poezja polska od roku 1956 (1997), laureat Nagrody im.
Władysława Reymonta "za całokształt twórczości" (2009), Nagrody
Orfeusza "za najlepszy poetycki tom roku" (2011), nagrody
Międzynarodowego Festiwalu w Nowym Sadzie, Serbia (2012), Nagrody Literackiej
miasta stołecznego Warszawy (2013). Odznaczony Medalem Zasłużony dla Kultury "Gloria
Artis" (2008).
W roku 2003 ukazał się
numer specjalny czasopisma "Topos" (nr 71-72, 2003) poświęcony
twórczości tego poety, a w roku 2013 nakładem Instytutu Mikołowskiego
monografia o twórczości poetyckiej i eseistycznej Krzysztofa Karaska pióra
Grzegorza KociubyTwarze rozbitka.
Ostatnie publikacje
poetyckie: Gondwana (Iskry 2006), Gry weneckie (Topos
2007), Autostrady i konie (Czytelnik 2008), Flary
(poemat) (Nowa Okolica Poetów 2009), Ody (Topos
2009), Lofoty i inne wiersze (Czytelnik 2010), Wiatrołomy (Topos
2011), Dziennik rozbitka (Instytut Mikołowski 2012), Słoneczna
balia dzieciństwa (Instytut Mikołowski 2013), Wiedza radosna (Instytut
Mikołowski 2015), Przyszedł człowiek żeby chłostać morze (Instytut
Mikołowski 2017).
Krzysztof Karasek Baron
Romero. Wstęp do przyszłej poezji
Wyd. Instytut
Mikołowski, 2018
Tom: 154
Format: 195 x 125 mm
Str. 32
Instytut Mikołowski / ul. Jana Pawła II 8/5 /
43-190 Mikołów / tel./fax: 032 738 07 55 / e-mail: instytutmik@poczta.onet.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz