Nakładem Oficyny Wydawniczej Własny Sumpt ukazały się Wiersze dla koleżanek Rafała Gawina, książka poetycka numer pięć i pół tego autora (licząc przeddebiutancki arkusz Przymiarki). Czyżby był to swoisty apendyks Wierszy dla kolegów, tego nie wiem, stąd chętnie się wypowiem, że będzie to głośny ryk poetyckiej i wydawniczej bestii pod nazwą Rafał Gawin.
Jak podaje autor, „to książka bardziej niż osobista, w której doświadczenie, nie zawsze wychodząc z domu, spotyka polski wiersz współczesny. I nigdy nie wraca.
Wiersze pochodzą z ładnych (i brzydkich) kilku lat. Chronologia nie powinna zaburzać ich odbioru. O ile całość będzie czytana jako zbiór składający się z wielu elementów, a nie jeden element, poematopodobny. W końcu nie ma spisu wierszy”.
Za redakcję odpowiadał Jakub Pszoniak, korektą zajął się Pan Samochodzik, okładkę zapewnił Darek Foks, projekt typograficzny i fonty na okładce - Sławek Bit. Marcin Sendecki, natomiast, napisał doskonały wiersz, który zgodził się udostępnić jako blurb.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz