Debiut prozatorski Macieja Meleckiego

Nakładem Domu Literatury w Łodzi ukazała się nowa książka Macieja Meleckiego, poety, scenarzysty, redaktora oraz dyrektora Instytutu Mikołowskiego im. Rafała Wojaczka. Tom odmienny w dotychczasowej twórczości autora Inwersji, zawierający dziennik spisany prozą. Gnieniegdzie (zapiski) ukazują się w serii Białe Kruki, czarne owce i z pewnością wzbudzą spore zainteresowanie, jeżeli Maciej Melecki to jeden z tych autorów, którzy z racji głębokiego współuczestniczenia są w stanie przeprowadzić środowiskową wiwisekcję metodą nieomal laboratoryjną. Cieszę się, że miałem przyjemność poznać znaczną część tych tekstów na długo przed ich zbiorczą publikacją, ale też umieram z ciekawości jak zostaną odebrane przez innych czytelników...

Maciej MELECKI

Gdzieniegdzie

(Zapiski)

Wydawca: Dom Literatury, Łódź, 2017

Seria: Białe kruki, czarne owce

Format: 14x20

Ilość stron: 75

Data premiery: 22 maja 2017

O książce:

Książka Macieja Meleckiego „Gdzieniegdzie (Zapiski)” to dzieło w toku. Zamierzona jako rodzaj dziennika sam proces swojego narastania w czasie czyni przedmiotem refleksji – filozoficznej refleksji o czasie i o zdarzeniach, które ten czas wypełniają. Dzięki temu materia dziennikowa jest wiarygodna życiowo, a zarazem autor utrzymuje do niej intelektualny dystans. Ta ogólna postawa pisarska jest rozwijana w sposób niezwykle zróżnicowany i dla czytelnika atrakcyjny.  W nurt dziennika włączane są zdarzenia i fabuły z osobistego życia autora, błahe i dramatyczne,  znakomita aforystyka, bieżące – ostre, ale zawsze gruntownie uzasadniane  – polemiki literackie, fakty z zakresu socjologii życia literackiego, próby wyrażenia własnego credo pisarskiego i własnej dojrzałej estetyki, zdecydowanej i świadomej własnego miejsca w uniwersum sztuki. „Gdzieniegdzie” Meleckiego ma też walor szczególny. Jest manifestacją świadomości całego pokolenia żyjącego sztuką na swój sposób, na swój sposób pojmującego związek (lub brak związku) twórczości i życia. Dzięki temu ta książka już jest, a w swoim rozwoju na pewno nadal będzie, bardzo istotnym dokumentem pokoleniowej świadomości, bez którego nie da się wnikliwie czytać i rozumieć twórczości nie tylko „środowiska mikołowskiego”, tak ważnego w polskiej literaturze, ale i wielu innych przedstawicieli tego pokolenia, tego nurtu. Wielką wartością książki Meleckiego jest energia, spontaniczność i zróżnicowanie jej języka. Wszystkie walory języka poetyckiego są tutaj przetłumaczone na walory eseistyki. Odwaga tego eseistycznego języka dorównuje odwadze mowy poetyckiej Meleckiego. Uważam „Gdzieniegdzie” za książkę znakomitą. Wydaje mi się, że jest najciekawsza spośród kilku uprawianych dzisiaj publicznych dzienników przedstawicieli jego pokolenia.

Piotr Matywiecki