Pominięcie staje się wyróżnieniem?

Na portalu Internetowej Gazety Kulturalnej „Salon Literacki” ukazał się tekst zatytułowany „Pominięcie staje się wyróżnieniem?”, który w zgodzie z intencją Redakcji ma inicjować dyskusję na temat bieżącej kondycji instytucji nagrody literackiej.         

„O czym jest ten artykuł? To podsumowanie i – mamy nadzieję – wstęp do dalszej dyskusji, sprowokowane pojawiającymi się coraz częściej kontrowersjami wokół nagród literackich. Tych głosów było wiele, ale bezpośrednia inspiracja do skompilowania poniższych treści to wypowiedzi Radka Wiśniewskiego i Piotra Gajdy. Obaj używają terminu „nagrodyzm”, możliwe, że jeden z nich jest jego twórcą.* Pada teza, że „nagrodyzm” zastąpił rzetelną rozmowę o poezji, czy w ogóle – o literaturze.

Dwa lata temu umieściliśmy na naszym portalu artykuł, w którym nasi redaktorzy wypowiedzieli się o książkach wartych przeczytania i zapisania w historii, choć nienominowanych do żadnej nagrody. To także był jeden z symptomów nasilającego się niezadowolenia z „nagrodyzmu”. W tym roku postanowiliśmy zrobić to inaczej. Zapytaliśmy kilka osób z różnych środowisk o ich typy udanych tomów poezji, które pominięto w nominacjach”.

* „nagrodyzm” to z całą pewnością określenie ukute przez Radka Wiśniewskiego, które ja pozwoliłem sobie jedynie zacytować – o, tutaj.

Obok wspomnianego powyżej artykułu, swoje typy „tomów poezji pominiętych w nominacjach” wraz ze stosownymi uzasadnieniami prezentuje zarówno redakcja „Salonu Literackiego”, jak i indywidualni uczestnicy dyskusji, wśród których znaleźli się Karol Maliszewski, Piotr W. Lorkowski, Radosław Wiśniewski, Maciej Melecki oraz moja skromna osoba.

Zainteresowanych artykułem odsyłam do jego treści, która znajduje się tu.