Nakładem Instytutu Mikołowskiego im. Rafała Wojaczka ukazała się książka z wierszami Szymona Kantorskiego „Tri”.
O książce:
Nitek jest sporo, i to różnych, różnokolorowych. Wspomnę tylko o tym, co zdołałem rozplątać, a potem na powrót, w czytelniczej konfabulacji, zaplątać. Doświadczenie, to po pierwsze. Rozpisywanie pewnych przypadków, które stają się egzemplaryczne, uniwersalne i wreszcie metafizyczne. Bliska mi zrównoważona gorycz, kontemplacja czymś jednak wypełnionej pustki. Po drugie, profilowanie i kadrowanie. Minimalistyczne, oszczędne. Solidne rzemiosło poetyckiego fotografowania poprzedza wspomnianą subtelną uniwersalizację. I znowu mi to, nie tylko pokoleniowo, bardzo bliskie. To, jak to się wszystko „przebiera” i „układa”, żeby być w wierszu, i jeszcze gdzieś. Prawdziwy poeta ma swoją tajemnicę.
Karol Maliszewski
TRI, trzecia z kolei książka Szymona Kantorskiego, w której autor punktuje złożoność ludzkiej natury pragnącej łatwych odurzeń, lecz także duchowego spoiwa, owej „trójdzielności” jako możliwości wyboru wielu dróg w poszukiwaniu sacrum. Doznania i wrażenia wzięte z różnych obszarów doświadczeń, kontaktu z ludźmi i sztuką, historią, owym „cywilizowanym światem”, często osobnym, za płotem zamkniętych osiedli ukazane zostały czytelnikowi z jednej strony za pomocą krótkich fraz, błysków, surowych zestawień obrazów, z drugiej zamierzonych stylizacji. Trudno zebrać w całość to wszystko, co przeżywa bohater wierszy – i o to chyba chodzi w tej książce, gdzie krzyżują się symbole dawnych i nowych idei, a działanie w pośpiechu, w wyrywaniu się z zastanych form egzystencji i koniecznych relacji, jakim trudno podołać, nie prowadzi do upragnionego celu. Przeciwwagą samotności człowieka wśród innych staje się tu zabawa z chłopcem na wózku, a ironia wiersza Apartament/owiec niesie sprzeciw wobec systemowego modelowania ludzi i ich życia. Konsekwentna, zwarta forma zapisu – z użyciem równoważników zdań i częstych enumeracji ujawnia dążenie do wewnętrznego ładu, próbę okiełznania też własnych drgań i niepokojów, dotykania tajemnicy bytowania, co wydaje się szczególnie cenne. To poezja godnej pokory, otwarta na „jakieś niejasne przeczucie”.
Teresa Tomsia
SZYMON KANTORSKI, poeta, niekiedy dziennikarz, zdawkowo krytyk. Autor książek „Solo”, Biblioteka „Nowego Nurtu, oraz „Duety”, WBPiCAK. Wiersze publikował w kilku antologiach, m.in.: „Macie swoich poetów”, „Antologia nowej poezji polskiej 1990- 1999”, „Parnas bis”, „Przewodnik po zaminowanym terenie”. Współzałożyciel, redaktor poznańskiego pisma artystycznego „Już Jest Jutro”. Jako dziennikarz współpracuje m.in. z pismem „TarNowa Kultura”, w której redaguje również rubrykę poetycką „Erato”. Od kilku lat prowadzi autorską serię spotkań z poetkami i poetami w Atelier Stowarzyszenia „Łazęga Poznańska”.
Szymon Kantorski „TRI”
Instytut Mikołowski, 2021
Redakcja: Maciej Melecki
Stron: 40
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
ISBN 978-83-65250-89-6
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz