Życie wewnętrzne (32)

„(…) W symbolicznym dla Pokolenia Beatu roku 1957, Baraka i Hertie wprowadzili się do mieszkania przy 20. Zachodniej ulicy Nowego Yorku. Przełomem dla Baraki okazał się kontakt z Ginsbergiem, który zapoznał Barakę ze współczesną nieakademicką poezją amerykańską, przedstawiając go bitnikom: Gary’emu Snyderowi, Williamowi Burroughsowi, Bobowi Kauffmanowi, Peterowi Ostrovsky’emu i Gilbertowi Sorrentino, poetom z Black Mountain na czele z Charlesem Olsonem, twórcą teorii projective verse, wreszcie poetom ze szkoły nowojorskiej z charyzmatycznym i jakże przez Barakę podziwianym Frankiem O’Harą. Hertie i Baraka przytaczają anegdotę o początkach znajomości Baraka i Ginsberga, oddającą humorystycznie istotę buntu bitników przeciwko zastanym normom i konwencjom. Po przeczytaniu kultowego Skowytu Baraka napisał do przebywającego w Paryżu Ginsberga list na papierze toaletowym. Baraka wspomina, że wiersz był dlań <<punktem zwrotnym>>, dlatego chciał się przekonać, czy Ginsberg był tak autentyczny i niekonwencjonalny jak jego poezja. Autor Skowytu nie zawiódł go, odpisał również na papierze toaletowym <<gorszego europejskiego sortu, który bardziej nadawał się do pisania>>, potwierdzając szczerość utworu i przyznając, że <<jest zmęczony byciem Allenem Ginsbergiem>>, przez co nawiązał do rozpętanej wokół niego wrzawy medialnej (…)”.

Ewa Barbara Łuczak, W poszukiwaniu czarnego Beatu: Preface to a Twenty Volume Suicide Note LeRoi Jonesa/Amiri Baraki [w:] Bitnicy (redakcja Marek Paryż). Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2016.