Poemat Krzysztofa Karaska

Nakładem Instytutu Mikołowskiego, ukazał się drukiem poemat Krzysztofa Karaska „Baron Romeo. Wstęp do przyszłej poezji”.

Ponad pół wieku temu Krzysztof Karasek postawił pytanie „Co ja tu robię?” w wierszu Rewolucjonista przy kiosku z piwem. W nim początek, skaza i chwała poezji pokolenia Nowej Fali. Ale po czasie otwarcia nadchodzi czas zamknięcia i podsumowania. „Baron Romero. Wstęp do przyszłej poezji”, wpisując się w horacjańską tradycję „Listu do Pizonów”, pozostaje bardziej gawędą o osobistych spotkaniach z wierszami aniżeli normatywną poetyką czy poradnikiem. Adresatami tej „De arte poetica” nie są poeci, krytycy czy literaturoznawcy ale ci, którym w życiu przydarzyło się spotkanie z wierszem, który coś w nich poruszył, wstrząsnął rutyną codzienności, pozwolił usłyszeć własny głos. Na moment pozwolił uwierzyć, że jest to możliwe.

„Decipimur specie recti”, „dajemy się zwodzić pozorom prawdy” przestrzegał Horacy, w czasach kiedy nikt sobie nie wyobrażał stopnia nasycenia rzeczywistości dyskursem medialnym, którego szablonom jesteśmy poddani dzisiaj. W czasie marnym poezja nie musi objawiać prawd, ale może otworzyć im prześwit, osłabiając i burząc władzę pozoru. Warunkiem jest suwerenność głosu, „rebelia słowa przeciw gładkim ustom, bunt mowy przeciwko wymowie”, któremu wiersz może przywrócić kosmiczną sprawczość żywiołu.

Poemat o poezji nie będący usprawiedliwieniem politycznych i historycznych uwikłań („Traktat poetycki”, Miłosza), rozliczeniem poetyk („Esej o rymie”, Shapiro), quasiteologiczną inwokacją („Arte poetica”, Huidobro) czy poszukiwaniem azylu w narcyzmie codzienności („Esej o stylu”, O’Hary), ale gawęda o „radości czytania” wierszy i wyjątkowości każdego spotkania z poezją, oto „Baron Romero”.

Adam Komorowski

---

KRZYSZTOF KARASEK pierwszą swoją książkę, tom poezji Godzina jastrzębi, opublikował w roku 1970. Jest autorem około trzydziestu zbiorów wierszy i wyborów, powieści Wiosna i demony (1980), trzech tomów szkiców literackich: Poezja i jej sobowtór(1986), Autopsychografia (1993), Pochwała nieobliczalności (2012) oraz antologii Współcześni poeci polscy. Poezja polska od roku 1956 (1997), laureat Nagrody im. Władysława Reymonta "za całokształt twórczości" (2009), Nagrody Orfeusza "za najlepszy poetycki tom roku" (2011), nagrody Międzynarodowego Festiwalu w Nowym Sadzie, Serbia (2012), Nagrody Literackiej miasta stołecznego Warszawy (2013). Odznaczony Medalem Zasłużony dla Kultury "Gloria Artis" (2008).

W roku 2003 ukazał się numer specjalny czasopisma "Topos" (nr 71-72, 2003) poświęcony twórczości tego poety, a w roku 2013 nakładem Instytutu Mikołowskiego monografia o twórczości poetyckiej i eseistycznej Krzysztofa Karaska pióra Grzegorza KociubyTwarze rozbitka.

Ostatnie publikacje poetyckie: Gondwana (Iskry 2006), Gry weneckie (Topos 2007), Autostrady i konie (Czytelnik 2008), Flary (poemat) (Nowa Okolica Poetów 2009), Ody (Topos 2009), Lofoty i inne wiersze (Czytelnik 2010), Wiatrołomy (Topos 2011), Dziennik rozbitka (Instytut Mikołowski 2012), Słoneczna balia dzieciństwa (Instytut Mikołowski 2013), Wiedza radosna (Instytut Mikołowski 2015), Przyszedł człowiek żeby chłostać morze (Instytut Mikołowski 2017).

---

Krzysztof Karasek Baron Romero. Wstęp do przyszłej poezji

Wyd. Instytut Mikołowski, 2018

Tom: 154

Format: 195 x 125 mm

Str. 32

Instytut Mikołowski / ul. Jana Pawła II 8/5 / 43-190 Mikołów / tel./fax: 032 738 07 55 / e-mail: instytutmik@poczta.onet.pl

„Koniec minotaurów” – wybór wierszy Georgiego Gospodinowa

Nakładem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi i Domu Literatury w Łodzi ukazał się pierwszy w języku polskim wybór wierszy Georgiego Gospodinowa, znanego przede wszystkim jako ważnego i progresywnego prozaika. Koniec minotaurów uwzględnia bułgarskie oryginały. Za przekłady odpowiadają Krum Krumow i Sewerina Płaczkowa, konsultowała je Diljana Denczewa, a całość zredagował Rafał Gawin. Okładka to projekt  Grzegorz Fijasa (tego od To bruku ;). 

Więcej o autorze tutaj.

XIV edycja OKP CZARNO NA BIAŁYM - Parzęczew

Forum Inicjatyw Twórczych w Parzęczewie, Dom Literatury w Łodzi
i Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi zapraszają do udziału

w XIV edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego

„CZARNO NA BIAŁYM”

REGULAMIN

1. Konkurs ma charakter otwarty, mogą w nim brać udział wszyscy twórcy, piszący w języku polskim, którzy ukończyli 16 lat, mieszkający zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami.

2. Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest nadesłanie 3 wierszy o dowolnej tematyce. Rozpatrywane będą utwory nigdzie dotychczas niepublikowane (także w Internecie) i nienagradzane w innych konkursach.

3. Powołane przez organizatorów Jury konkursu dokona oceny wszystkich nadesłanych prac, przyznając nagrody i wyróżnienia. Nagrody mogą być przyznane za cały zestaw lub za jeden utwór.

4. Dla laureatów przewidziano nagrody pieniężne i rzeczowe.

5. Każdy z zestawów wierszy winien być przesłany w 5 egzemplarzach wydruku komputerowego.

6.Do każdego zestawu opatrzonego słownym godłem (inaczej: pseudonimem; prace jednego autora występujące pod kilkoma godłami nie będą rozpatrywane) należy dołączyć zaklejoną kopertę, również opatrzoną godłem, zawierającą w środku:

a) dane autora: imię, nazwisko, adres, telefon i e-mail;

b) podpisane oświadczenie, stanowiące załącznik do niniejszego regulaminu.

7. Termin nadsyłania prac upływa 20 października 2018 roku (decyduje data stempla pocztowego). Prace należy przesyłać na adres:

Forum Inicjatyw Twórczych

ul. Ozorkowska 3

95–045 Parzęczew

z dopiskiem: KONKURS POETYCKI „CZARNO NA BIAŁYM”

8. Rozstrzygnięcie konkursu nastąpi w listopadzie 2018 roku w siedzibie Forum Inicjatyw Twórczych w Parzęczewie w ramach edycji regionalnej XII Festiwalu Puls Literatury.

9. Organizatorzy nie zwracają przesłanych prac oraz nie wysyłają do autorów (z wyjątkiem laureatów) werdyktu Jury. Laureaci zostaną powiadomieni o wynikach drogą mailową bądź telefoniczną. Informacje o wynikach konkursu znajdą się na stronie internetowej http://www.foruminicjatyw.pl. Ponadto organizatorzy zastrzegają sobie prawo nieodpłatnego publikowania nagrodzonych i wyróżnionych utworów.

10.  Przystąpienie do udziału w konkursie jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na przetwarzanie danych osobowych przez organizatorów, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 maja 2018 roku o ochronie danych osobowych i ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 roku.

11. Wzięcie udziału w konkursie jest jednoznaczne z wyrażeniem zgody na regulaminowe warunki uczestnictwa.

12. Wykładnia niniejszego regulaminu należy do organizatorów. Szczegółowe informacje: Forum Inicjatyw Twórczych, tel.: 500 108 816, adres do korespondencji mailowej: kultura@foruminicjatyw.pl.

Z Archiwum P. (9)

Dzisiaj mija dziesiąta rocznica tragicznej śmierci Marciusza Moronia, łódzkiego poety, muzyka, aktora, instruktora jogi. Z Marciuszem na widowni Turnieju Jednego Wiersza „Stachura Pozostałym” w MOK w Zgierzu, rok 2007. 

Oświadczenie z marginesu marginesu

W ramach istotnej i oczekiwanej debaty wszczętej przez Biuro Literackie, Rafał Gawin zaproszony do „dania głosu” wartościującego w temacie przewodnim, wymieniając na miejscu 4 „najważniejszych poetyckich książek trzydziestolecia” dzieło Szczepana Kopyta yass/możesz czuć się bezpiecznie, skonstruował glossę w brzmieniu następującym: „Lista wpływów lub powinowactw jest szeroka i wciąż się rozszerza. Od (większości) autorów zgrupowanych w antologii <<Zebrało się śliny>>, poprzez tych w tej książce pominiętych: Kamila Brewińskiego, Marcina Czerkasowa, Marcina Ostrychacza czy Przemysława Witkowskiego, po najmłodszych, jeszcze przed debiutem, których nazwiska krytyka będzie odmieniać przez przypadki w ciągu kilku lat. Celowo mówię również o powinowactwach, ponieważ nie każdy zaangażowany lewicowo w wierszach autor musiał podjąć decyzję o pisaniu w taki sposób pod wpływem lektury manifestów Kopyta. Inna sprawa to coraz częstsza chęć/wola/konieczność wśród poetów i poetek kojarzonych z innymi poetykami, ba, z innych pokoleń poetyckich, by praktykować w wierszach polityczne zaangażowanie – ostatnio to choćby Zofia Bałdyga, Piotr Gajda czy Joanna Roszak”. No więc trochę podpierając się w/w opinią, dotyczącą „politycznego zaangażowania” na zasadzie źle dopasowanej protezy (no, bo w końcu Gawin nie wymienił żadnej mojej książki w reprezentatywnej „10”), chciałbym odrobinę „kulejąc” jedynie oświadczyć, że określenie „polityczne” stoi mi ością w gardle (ością z leszcza), i że angażuję się w wierszach zawsze i wyłącznie w złożonych kontekstach osobistego życia. Do samego końca – mojego lub poezji.

Dom Literatury gościem Europejskiej Stolicy Kultury 2019

Dom Literatury w Łodzi jako jedna z dziewięciu instytucji spoza Bułgarii zaprezentuje się w 2019 roku w Plovdiv - Europejskiej Stolicy Kultury!

Łódzka instytucja otrzymała grant na realizację projektu w ramach jednego z trzech elementów Plovdiv ECCoC 2019 – Cyrillization – Alfabety Poezji. Łacina i Cyrylica polega na połączeniu bułgarskiej cyrylicy z alfabetem łacińskim stosowanym w Polsce, w szczególności ze znakami polskimi typu ą, ć, ę, ż, ź, ś, ó. Całość składać się będzie z pięciu elementów: plastycznych warsztatów książki artystycznej; projektu plastycznego z udziałem polskich i bułgarskich artystów w przestrzeni miejskiej; publikacji książkowej w języku bułgarskim i polskim, spotkania z wybranymi autorami; wystawy książki artystycznej łączącej dwie czcionki – bułgarską cyrylicę z polskim łacińskim alfabetem.

We wrześniu ukaże się debiut laureata/laureatki „Bierezina” 2017

Anonsując książkę Rafał Gawin napisał: „Laureat(ka) Nagrody Głównej w konkursie im. Jacka Bierezina 2017 już we wrześniu zadebiutuje "Kokostami". Dom Literatury w Łodzi i Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi, we współpracy ze Staromiejskim Domem Kultury w Warszawie, wydają książkę wyjątkową. Autor(ka), Łukasz Kaźmierczak / Łucja Kuttig, sięga po prozy poetyckie, by złapać na gorącym uczynku to, co niewyrażalne w przestrzeni między humanistyką a naukami ścisłymi, między tożsamością a rolą społeczną. Pierwsza taka książka o orzechach! Opracowana i dopracowana, opatrzona przypisami i dopisana biogranifestem. Już wkrótce więcej szczegółów. A za okładkę, w której istotna jest każda kropka, odpowiada Joanna Łańcucka".

BIOGRANIFEST

widzę czego wzrok nie pamięta

wiem że tu kobiety kochają kobiety

ale zapomniałam imię mojej własnej

płci

[Kristen Berget, *** (widzę czego wzrok nie pamięta…)]

Łukasz Kaźmierczak / Łucja Kuttig – na początku było-ty, po-

­tem dorosła dychotomiczna forma grzecznościowa pan-pani,

społeczna intencjonalizacja i bonitacja androgynicznych/gy­-

nandrycznych procesów płciowych. Piszewa o sobie w liczbie

podwójnej, choć porzucawa bieguna i biegunoma zakreślawa

nieprostą – jednowymiarową przestrzeń łukowo rozspójną,

wciąż spójną, lecz rozespajalną, lubiącą też rozespanie. Ostatni

przewrót kopernikański dokonał się w astrologicznym układzie

rozrodczym, a ściślej płci, gdzie źli i niecni zaplanowali budować

kosmiczne kontinuum poza piekłem i niebem, nazywając to „ro­-

dzajem” i bluźniąc tym samym na biblijną księgę, gdzie porządek

żeber i jabłek został od-górnie dookreślony. W dobie cybernetyki

nie potrzeba prawdy o sobie, ustalonych trajektoryj startujących

ze słu[sz/ż]nego, zaczepionego w aksjomatach warunku począt­k-

owego. W metrykach do wyboru: e-Euklidesowskość, łobaczew­-

skość, riemannowskość, mnogość imion, nazwisk, dat urodzenia,

miejsc zamieszkania, kolorów oczu – płcie wciąż. Po co komuś

deklinacyjny i deklamacyjny rodzaj w aglutynacyjnej gramatyce

hasztagów z ciągłością tożsamościową oraz z udowodnionym

twierdzeniem o przedłużalności rozwiązań przynajmniej w prze-

­liczalnej liczbie przypadków. Czy po polsku można się porozu­-

mieć z obcą cywilizacją pozaziemską, skoro nie wiadomo, jak roz­-

mawiać z osobą bez płci. Co, jeśli kosmos nie potrzebuje gonad,

chromosomów opartych na PNOCH-u, andro/estro-hormonów,

fenotypu ni metabolizmu. Ani performatywnej seksualności.

Jeżeli mó-Viva!® o sobie w liczbie niepojedynczej.

to ciało jest z mięsa

to ciało jest z płci

dokąd mam się udać z tą

wiedzą

[K. Berget, *** (to ciało jest z mięsa)]

Nasze usta nie tyle nie chcą, ile nie mogą wypowiedzieć zaimka

„ego”. Ludzka mowa nie udźwiga poczucia wewnętrznej tożsa­-

mości. Czy jestewa w ogóle zatem bytem podmiotowym albo czy

li tylko naszej podmiotowości wyrazić nie sposób.

Muzyka pracuje Nikt

mnie tu nie zna Nikt nie wie

o mojej płci

[K. Berget, *** (Dzień 22…)]

Nowe książki Domu Literatury – Wiercigroch-Woźniak, Wróblewski, Zegadło

Nakładem Domu Literatury w Łodzi i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi ukazały się/ niebawem ukażą się książki poetyckie Klaudii Wiercigroch-Woźniak, Marcina Zegadły i Grzegorza Wróblewskiego.

Marcin Zegadło „Zawsze Ziemia” (seria Biblioteki „Arterii”, tom 38). O książce napisał Radosław kobierski: „Wiersze Marcina Zegadły od pierwszego zetknięcia się z nimi na Tyskiej Zimie Poetyckiej w 2014 roku są dla mnie swoistym fenomenem. Ten poeta mówi dużo, ale nie jest przegadany. Świetnie czuje się w długiej fazie, ale potrafi celnie strzelać krótkimi seriami. Jest w tej liryce, świadomej i wyrazistej, ważny zarówno żywioł prywatny, jak i historyczny. Jest w niej miejsce równocześnie na autoironię i powagę oraz ciemność i afirmację ojcostwa. Nie wiem, jak on to robi. Być może za wszystko odpowiedzialny jest <<genius nominis>>”.

Marcin Zegadło, ur. 1977. Autor pięciu zbiorów wierszy. Monotonne rewolucje (Stowarzyszenie Literackie im. K.K. Baczyńskiego, łódź 2003), nawyki ciał śpiących (Biblioteka „Studium”, Zielona Sowa, Kraków 2006), Światło powrotne (Kwadratura, Łódź 2010), Cały w słońcu (SPP Oddział w Łodzi/Dom Literatury w Łodzi, Łódź 2014) oraz Hermann Brunner i jego rzeźnia (Forma, Szczecin 2015). Publikował m.in. w Studium, Odrze, Kresach, Czasie Kultury, Arteriach, Tyglu Kultury, Red., Pograniczach, Portrecie i Gazecie Wyborczej. Jego wiersze były przekładane na język rosyjski i ukraiński. Mieszka w Częstochowie.

Klaudia Wiercigroch-Woźniak „Paragon” (seria Biblioteki „Arterii”, tom 40).

Klaudia Wiercigroch-Woźniak – instruktorka terapii zajęciowej, redaktorka i reporterka w WGmedia.eu, prezeska TMZŻ Koło w Rajczy, pomysłodawczyni i realizatorka Rozmów Kulturalnych, które prowadzi w Sołtysówce w Rajczy. Wiersze publikowała w „Babińcu Literackim”, „2Miesięczniku”, „Śląskiej Strefie Gender”, „Radykalnym Słoniu”, „eleWatorze”, na stronach PoeciPolscy.pl i Pisarze.pl oraz w antologii Grała w nas gra (Poznań 2017). Laureatka Nagrody Spe­cjalnej w konkursie im. Jacka Bierezina (2017). Mieszka w Rajczy.

Grzegorz Wróblewski „Implanty” (seria Biblioteki „Arterii”, tom 41).

O książce:

„,<<Implanty>> Grzegorza Wróblewskiego to czujny zapis impulsów przyjmowanych ze świata i w świat wysyłanych. Autor w mistrzowski sposób zamienia kakofonię otaczającej nas rzeczywistości w poezję. Poezję, która wchodzi w język. Poezję, od której nie sposób się uwolnić”

Małgorzata Lebda

„Główny komunikat tego tomu brzmi: <<Zmienił się tylko sposób przetwarzania danych>>. Zmienił się zatem <<tylko>> sposób komunikowania. Zmienił się sposób pisania poezji, która jest wszak także <<przetwarzaniem danych... I wiersze Wróblewskiego tworzą przestrzeń, w której dochodzi do wciąż zwiększającej się kompresji słów, zwiększania ich wibracji tak dalece, że wytwarzają charakterystyczną mgłę znaczeniową, wyzwala się ich skumulowana i nieprzeczuwana wcześniej energia, odsłaniając absurd i groteskę bytowania, ale też dążąc do chronienia wysp przeżyć intymnych przed inwazją brutalności medialnie wykreowanego chaosu informacyjnego. Te minimalistyczne wiersze twórczo spożytkowują dykcję awangardową, czyniąc z poezji obszar swoistego rezerwatu ocalającego język przed degeneracyjną mocą wszelkiego rodzaju perswazyjności. Gdy czyta się te wiersze uważnie, nie sposób nie zauważyć, że okazywana w nich moralna wrażliwość nie ma nic wspólnego z belferskim moralizatorstwem”.

Leszek Szaruga

Grzegorz Wróblewski – ur. w 1962 w Gdańsku, w latach 1966– –1985 mieszkał w Warszawie, od 1985 w Kopenhadze. Autor książek poetyckich, prozatorskich, eseistycznych i dramatów, takich jak między innymi: Ciamkowatość życia (1992/2002), Planety (1994), Dolina królów (1996), Prawo serii (2000), Pomieszczenia i ogrody (2005), Hologramy (2006), Noc w obozie Corteza (2007), Nowa kolonia (2007), Hotelowe koty (2010), Pomyłka Marcina Lutra (2010), Dwie kobiety nad Atlantykiem (2011), Wanna Hansenów (2013), Gender (2013), Kosmonauci (2015), Namiestnik (2015), Choroba Morgellonów (2018) i Miejsca styku (2018). Tłumaczony na kilkanaście języków, między innymi angielski; zbiory: Our Flying Objects – selected poems (2007), A Marzipan Factory – new and selected poems (2010), Kopenhaga – prose poems (2013), Let’s Go Back to the Mainland (2014) i Zero Visibility (2017). W Bośni i Hercegowinie opublikował Pjesme (2002), w Danii w ostatnich latach wybory wierszy Digte (2015) i Cindys Vugge (2016). Z Wojtkiem Wilczykiem (fotografie) wydał artbook Blue Pueblo (2015), z Bobim Peru – płytę Projekt1 (2005). Obrazy/instalacje/obiekty prezentował na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w Danii, Wielkiej Brytanii, Niemczech i Polsce.

„To bruk” – zapowiedź na stronie KALEJDOSKOPU

Wydanie książki dostrzeżono w macierzy Domu Literatury – o tutaj.